Haat

Door Pamela Hemelrijk

8 december 2004

Ik kan de tv haast niet aanzetten tegenwoordig of mijn bloed begint te koken. Eergisteren berichtte SBS6 over een man die des morgens in zijn auto wilde stappen en in plaats daarvan een zwartgeblakerde schroothoop aantrof. Onbekende "boefjes", zullen we maar zeggen, hadden het ding 's nachts in de fik gestoken. U raadt het natuurlijk al: de politie vertikte het om langs te komen, laat staan om een onderzoek in te stellen.

Wie wél onmiddellijk in actie kwamen, dat waren de jongens van Parkeerbeheer. Binnen een uur zat er een bekeuring van 42 euro op de schroothoop. De parkeervergunning was namelijk niet meer zichtbaar door de zwartgeblakerde achterruit. Een woordvoerder van de politie deelde nog mee dat er geen sprake was van een vergissing: regels zijn regels. Dokken.

Mijn haat tegen de boven ons gestelde autoriteiten begint zo intens te worden dat ik er 's nachts soms niet van kan slapen, wilt u dat geloven? Ik moet weer tandenknarsend denken aan de haas Flappie, die op last van de Algemene Inspectie Dienst van het ministerie van Landbouw moest worden weggehaald uit een woning in Grou, waar hij liefderijk was opgenomen. Flappie was geadopteerd door de hond des huizes, genaamd Nora. Ze waren onafscheidelijk en sliepen samen in de hondenmand. Deze wantoestand was bij de AID aanhangig gemaakt door de Stichting Eekhoornopvang, die van oordeel was dat hazen niet in gevangenschap thuishoren. Derhalve moest Flappie onder politiebegeleiding worden overgebracht naar opvangcentrum De Fügelhelling in Ureterp, waar ze Flappie wel even zouden klaarstomen voor terugkeer in het wildlife, zodat hij op natuurlijke wijze aan zijn eind kon komen met een schot hagel van prins Willem-Alexander. Flappie is vervolgens ondergedoken om uit handen van de Gestapo te blijven. De hond Nora was mad with grief en wilde geen voedsel meer tot zich nemen.

Flappie is vervolgens ondergedoken om uit handen van de Gestapo te blijven. De hond Nora was mad with grief en wilde geen voedsel meer tot zich nemen.

Heer lieve heiland, verlos ons van de do-gooders, de Maatschappelijke Organisaties, de Raden voor de Kinderbescherming, de Meldpunten voor Seksuele Intimidatie en de Diensten Maatschappelijke Ontwikkeling die ons leven tot een hel maken! Hoeveel subsidie zou de Stichting Eekhoornopvang jaarlijks binnenslepen? Ik wil het niet eens meer wéten! Heer lieve heiland, ik haat ze zo. AT5 meldde eergisteren dat de Amsterdamse gemeenteraad bevolkt wordt door zwakbegaafde nitwits zonder enige diepgang of dossierkennis. Niettemin toog de zender even zo vrolijk naar het stadhuis om het raadslid Asscher (PvdA natuurlijk weer) te bewieroken en hem een oorkonde aan te bieden. Hij was namelijk gekozen tot Het Beste Raadslid van 2004.

Wat bezielt die kontkruipers in vredesnaam? Waarom nemen we geen voorbeeld aan de bevolking van de Oekraïne? Waarom gaan we niet net zo lang met z'n allen op de Dam bivakkeren tot die misselijkmakende parasieten zijn opgesodemieterd met hun verkennende structuurnota's en hun faciliterende beleidsnotities? Of beter nog: waarom stoppen we niet gewoon massaal met belasting betalen? Onder het motto: sluit ons maar op met z'n honderdduizenden, als je kan. Het is de enige vreedzame manier die ik nog kan bedenken om een onvervalste burgeroorlog te vermijden. Want die gaat onafwendbaar komen. Bij ongewijzigd beleid.

Pamela Hemelrijk

Deze column verscheen eerder in het dagblad Metro