Globaliserings Special

Door Redactie

26 juni 2004

Naar aanleiding van het Festival Globalisering waarop Meervrijheid met twee workshops ‘Leve de Vrije Markt!’ aanwezig is, en ook Henry Sturman deelneemt aan een forum, hebben we een speciaal dossier samengesteld over globalisering. In deze special vindt u links naar en fragmenten uit artikelen die met name op Meervrijheid.nl en Libertarian.nl zijn verschenen. Onze boodschap is dat de zaken waar antiglobalisten zich terecht druk om maken, armoede, mensenrechten, vrede en tolerantie, het milieu, en culturele globalisering, het beste in de handen van de mensen zelf kunnen worden gelaten. De vrije markt werkt en zorgt voor welvaart, welzijn en vrede. De goede bedoelingen van de antiglobalisten, wanneer gecombineerd met verkeerde oplossingen (socialisme en alle andere vormen van overheidsingrijpen en dwang) leiden tot desastreuze resultaten. De Derde Wereld verdient beter en meer vrijheid is de oplossing!

Het beeldscherm waar je nu naar kijkt, de kleren aan je lijf, de airco die je kamer koel houdt, het potlood waarmee je schrijft, de stenen waarmee je huis gebouwd is, dit zijn allemaal producten van het kapitalisme, van de vrije markt! Ze komen niet zomaar uit de lucht vallen of zijn je door een aardige politicus aangeboden. Al deze zaken zijn de wereld in gekomen door entrepreneurs met een idee, en met eigen of geleend kapitaal, die allemaal o.a. als doel hadden winst te maken! Winst maak je door beter in te spelen op de behoeften van consumenten dan anderen dat doen. Door een gat in de markt te zien! De hoeveelheid winst die je maakt reflecteert dus normaliter de 'goede' daden die je voor de mensheid hebt gedaan. Het socialistische idee 'mensen boven winst' is dus letterlijk onzin. Winst en welvaart voor mensen gaan hand in hand.

De armste mensen in het Westen van nu leven beter dan de koningen van 200 jaar geleden. Ze hebben televisie, radio, vaak een auto, een koelkast, comfortabele kleren, centrale verwarming, vaak zelfs computers, enzovoorts... Terwijl ze vroeger zelfs met de grootst mogelijke moeite en inspanning nauwelijks en soms zelfs helemaal niet konden overleven van dag tot dag. Enkel en alleen het kapitalisme en globalisering hebben dit mogelijk gemaakt door steeds efficiënter te gaan produceren, door de arbeidsproductiviteit te verhogen. We kunnen alleen maar meer consumeren doordat we meer zijn gaan produceren.

Landen als Zweden waren 150 jaar geleden net zo arm als Afrikaanse landen nu. Door eigendomsrechten, vrijhandel, kapitaalaccumulatie enzovoorts zijn ze uit de armoede geklommen en hebben ze de grote welvaart bereikt die ze nu hebben. Recenter nog waren het landen als Zuid-Korea en Taiwan die zich door het openstellen van de grenzen voor handel omhoog hebben gewerkt om in krap 40 jaar al bijna net zo welvarend te zijn geworden als wij. Kapitalisme is het beste wat de wereld is kunnen overkomen.

Vrijhandel zorgt voor welvaart, vrede, culturele uitwisseling, zorg voor het milieu, mensenrechten enzovoorts. Het is tijd om alle handelsbarrières op te heffen, corrupte en bemoeizuchtige overheden en politieke instituten als het IMF en de Wereldbank, aan de kant te schuiven en de mensen in de Derde Wereld mee te laten doen aan de wereldwijde vrije markt en haar vruchten te laten plukken.

In deze special vind je meer informatie over de wonderen van de vrije markt. De special is als volgt gestructureerd:

*Globalisering
*Mensenrechten
*Subsidies, Tarieven, Protectionisme, Europese Boeren en Koeien, IMF, WTO etc.
*Misverstanden en Leugens over het Kapitalisme
*Het Milieu
*De ongelooflijke Slechtheid en Incompetentie van de Staat


Globalisering

Johan Norbergs Waarom we moeten strijden tegen de antiglobalisten
Johan Norberg maakt duidelijk dat globalisering te belangrijk is om aan de antiglobalisten over te laten. Vrijhandel brengt welvaart, overheidsingrijpen zoals de antiglobalisten willen maakt arm, en dat kunnen we niet willen voor de Derde Wereld.

Hernando de Soto’s Oplossing voor Wereldarmoede
Er is sprake van een groot misverstand. Het kapitalisme is geenszins aan de Derde Wereld voorbijgegaan. Integendeel. Bewoners hullen zich meer dan wij in kapitalistische symbolen. Ze dragen de nieuwste Nikes en kauwen Chicklets kauwgum. Ze importeren Engelse tweedpakken en schoenen van Prada. Alleen, er ontbreekt iets. De essentie namelijk. Veel mensen in de Derde Wereld bezitten wel kapitaal, maar produceren het niet. Ze bezitten zelfs veel; samen biljoenen dollars aan huizen en landerijen. Maar het is dood kapitaal. Het is een stilstaand meer dat wegsijpelt via de bodem, in plaats van dat het naar turbines en generatoren wordt geleid en aan het werk wordt gezet. Het zou nieuwe kapitaalstromen kunnen genereren, waarlangs bloeiende oevers ontstaan - om miljarden mensen in Afrika, Zuid-Amerika en Azië rijkdom te brengen. In plaats daarvan ligt het willoos, doelloos. Eigendomsrechten voor armen zijn de oplossing!

Martin de Vliegheres Marktzege(n): zes aanklachten tegen het antiglobalisme
Op basis van een uitgebreid onderzoek van de literatuur en de websites van de anders-globalisten, schematiseert Van Overtveldt het andersglobalisme in zes aanklachten tegen de kapitalistische globalisering.

Hans Labohms Wat willen de antiglobalisten nu eigenlijk?’
Als het de NGO's werkelijk iets aan de armoede in de derde wereld willen doen, dan zouden zij moeten beseffen dat economische groei de meeste, misschien wel de enige kans daarop biedt. Een goed functionerende markteconomie en vrijhandel bieden hiervoor de beste mogelijkheden. Wanneer de antiglobalisten er in zouden slagen daartegen nieuwe obstakels op te werpen, zal iedereen daarvan schade ondervinden, in het bijzonder de arme landen.

Leonard Reads Ik, potlood
Wat betekent globalisering in de praktijk? Hoe ziet het er eigenlijk uit? Wat houdt het in? Leonard Read schreef een opmerkelijk essay waarin hij dit concreet probeert te maken aan de hand van de levensloop van een van de meest eenvoudige en onopmerkelijke producten die we gebruiken, het potlood. Door te kijken naar alle industrieën, alle mensen, en alle gebieden die betrokken zijn bij de totstandkoming van zo een simpel en goedkoop gebruiksvoorwerp, krijgen we een mooie kijk op globalisering in de praktijk. Niemand weet hoe een potlood gemaakt wordt. Uit de wisselwerking tussen miljoenen mensen die allemaal een kleine bijdrage in kennis en productie leveren ontstaat zonder centrale planner het prachtige product dat we dagelijks gebruiken.

Johan Norbergs Vrijheid in Opmars
Als de wereld openstaat voor invloeden kunnen de meest verleidelijke en overtuigende ideeën zich verspreiden. Dat is de reden waarom vrijheid en individualisme in deze tijden van globalisering zulke meeslepende begrippen zijn geworden. Er zijn maar weinig ideeën die net zo inspirerend zijn als het zelfbeschikkingsrecht. Wanneer mensen ontdekken dat dat recht in andere landen bestaat, wordt het bijna onweerstaanbaar. Een vleugje vrijheid om nieuwe indrukken op te doen en keuzes te maken zet mensen er al snel toe aan om nieuwe eisen te stellen om voor zichzelf te mogen kiezen en beslissen. Dat is de reden waarom mensen die economische vrijheid verwerven al snel politieke democratie eisen en na het verwerven van die democratie ook nog individuele vrijheid afdwingen. Het idee van de mensenrechten gaat de wereld rond. Als er al sprake is van standaardisering op wereldvlak, dan is dat in de eerste plaats het opschuiven van gemeenschappen in de richting van democratie, en de steeds grotere vrijheid om te leven zoals je zelf wil. De gelijkschakeling bestaat erin dat steeds meer mensen de kans krijgen om van elkaar te verschillen.


Mensenrechten (Kinderarbeid, Sweatshops, Lage Lonen, Arbeidsomstandigheden, Positie Vrouw, Fair Trade)

Johan Norbergs De Nobele Daden van Nike
In werkelijkheid ziet het werk [in de fabrieken van Nike] er zwaar uit en zijn de omstandigheden geen lolletje als we de Vietnamese fabrieken vergelijken met de situatie bij ons thuis. Maar dat is niet de vergelijking die deze arbeiders maken. Ze vergelijken het werk bij Nike met de wijze waarop zij voorheen leefden, of zoals hun ouders en buren nog steeds werken. En de feiten zijn onthullend. Het gemiddelde loon bij de Nike fabriek bij Ho Chi Minh is $54 per maand, bijna 3 keer zoveel als het minimum loon bij een staatsbedrijf.
Toen Nike zich 10 jaar geleden in Vietnam vestigde moesten de werknemers vaak kilometers lopen naar de fabriek. Na 3 jaar loon van Nike konden ze zich een fiets veroorloven. Nog 3 jaar later konden ze zich scooters veroorloven, dus gaan ze nu allemaal met de scooter naar hun werk (maar pas op als je er heen gaat; ze hebben nog niet echt besloten aan welke kant van de weg ze willen rijden). Nu kunnen de eerste arbeiders het zich veroorloven om een auto te kopen. [...]
Links Europa luisterde naar de Vietnamese communisten toen ze alleen ellende en verhongering brachten. Zouden ze nu ook niet naar de Vietnamezen moeten luisteren, nu ze een manier hebben gevonden om het leven van mensen te verbeteren? De partijfunctionarissen zijn er door Nike van overtuigd dat meedogenloze multinationale kapitalisten beter zijn in het verschaffen van hoge lonen en een goede en gezonde werkplek dan de staat. Hoe lang zal het duren voordat onze eigen antikapitalisten deze les leren?

Robert Hessens De gevolgen van de Industriële Revolutie voor vrouwen en kinderen
Het minst begrepen en meestal totaal verkeerd afgeschilderde aspect van de geschiedenis van het kapitalisme is de kinderarbeid. Men kan het verschijnsel van de kinderarbeid in Engeland tijdens de Industriële Revolutie van eind achttiende-eeuw tot begin negentiende eeuw niet naar juiste waarde schatten, tenzij men zich realiseert dat de invoering van het fabrieksstelsel een middel van bestaan bood aan tienduizenden kinderen, die in het prekapitalistische tijdperk de kinderjaren niet eens zouden hebben gehaald.

Fair Trade?
Vrijhandel is geen eerlijke handel, hoor je nogal eens uit de mond van andersglobalisten. Handel is pas eerlijk als bijvoorbeeld boeren voor de opbrengst van hun land een goed bestaan kunnen hebben. Daar is soms een hogere prijs voor nodig dan de markt betaalt. Daarom zijn er organisaties die strijden voor een zogenaamde 'eerlijke' prijs en die dus aan consumenten in het Westen een hogere prijs vragen, zoals het keurmerk Max Havelaar of de Fair Trade Organisatie. Naast de economische 'fallacies' die deze aanpak kenmerken, blijkt volgens een onderzoek van het actualiteitenprogramma 2 Vandaag ook dat deze organisaties de producenten in ontwikkelingslanden helemaal niet beter betalen dan commerciële handelaren dat doen.

Bart Croughs’ Waarom Ik geen Max Havelaar Koffie Drink
De Stichting Max Havelaar omschrijft zichzelf als 'een organisatie die een keurmerk verleent aan alle produkten die door firma's onder eerlijke handelsvoorwaarden zijn ingekocht'; het assortiment van Max Havelaar bestaat inmiddels uit koffie, thee, cacoa, bananen en honing. De meeste firma's houden er kennelijk oneerlijke handelspraktijken op na, want de Max Havelaar producten hebben elk maar een marginaal deel van de markt in handen. Wat zijn die oneerlijke handelspraktijken dan wel? Een voorwaarde om met het keurmerk van Max Havelaar te mogen pronken is dat de boeren in de Derde Wereld een 'eerlijke' prijs krijgen voor hun producten. Hoe wordt de 'eerlijke prijs' berekend? Die prijs moet in ieder geval hoger zijn dan de wereldmarktprijs; de marktprijs is voor de Max Havelaar Stichting het ijkpunt dat geldt als de oneerlijke prijs.


Subsidies, Tarieven, Protectionisme, Europese Boeren en Koeien. IMF, WTO etc.

Johan Norbergs Over EU protectionisme en vliegende koeien
De westerse wereld had altijd de mond vol over vrije handel, maar verder hebben ze geen poot uitgestoken om het proces te bevorderen. Integendeel, de hoogste tolbarrières die ze optrokken, waren altijd gericht tegen de ontwikkelingslanden, en dat is vandaag nog altijd het gevoerde beleid. In de grote rondes over vrije handelsbetrekkingen zijn al heel wat heffingen en quota's voor de westerse exportproducten gesneuveld, maar net op de terreinen die vooral voor ontwikkelingslanden van het grootste belang zijn, zoals textiel en landbouwproducten, blijven de liberaliseringsmaatregelen uit. […] De landbouwpolitiek in de 29 rijke OESO landen zadelen de belastingbetalers en verbruikers op met een totale kostprijs van zomaar even 360 miljard dollar. Met dat geld zouden ze de 56 miljoen koeien van al die landen samen ieder jaar een keer rond de wereld kunnen laten vliegen - in business class. En dan hebben ze allemaal nog 2800 dollar zakgeld over om leuke dingen van te kopen in de taxfree shops bij hun tussenlandingen In de VS, de Eu en Azië.

Hans Labohms Handelsliberalisering: Sisyphus in actie
Handel is een van de belangrijkste aanjagers van de groei. Mede door de handel heeft onze levensstandaard een hoogte bereikt die zonder weerga is in de menselijke geschiedenis. In het tijdperk van de globalisering vindt een groeiend deel van de handel over de grenzen plaats. Zonder internationale handel zouden complexe produkten als auto's, vliegtuigen of wasmachines niet hebben bestaan.

Pieter van Os' De Echte Argumenten tegen de Wereldbank
Antiglobalisten hebben het nog steeds gemunt op de Wereldbank als handlanger van het grootkapitaal. Onzin. Toch is serieuze kritiek wel degelijk mogelijk. Op de keper beschouwd financiert de Wereldbank de Derde Wereld met geld uit de Tweede. Daarmee verstoort zij de internationale kapitaalmarkt.


Misverstanden en Leugens over het Kapitalisme

Sharron Harris‘ De Onzichtbare hand is een Zachte Hand
Sharon Harris maakt in haar artikel 'De onzichtbare hand is een zachte hand' duidelijk dat een vrije, kapitalistische samenleving een samenleving is van samenwerking, medeleven, geweldloosheid, gulheid, en overvloed. Ze stelt de onzichtbare, zachte hand van de markt tegenover de zichtbare, harde vuist van de welvaartstaat van de overheid, en kiest vol overtuiging voor de eerste.

Art Cardens Waarom ze de Markt Haten
Art Carden behandelt en weerlegt vele bezwaren die mensen tegen de vrije markt hebben.

Bart Croughs’ Tien Leugens over het Kapitalisme
Behalve over de uitbuiting van de Derde Wereld door het Westen en over de onderdrukking van zielige minderheden in datzelfde verderfelijke Westen, is er geen onderwerp te bedenken waarover door progressieve intellectuelen met zoveel overgave gejokt wordt als over het kapitalisme. En niet alleen progressieven, ook mensen die als 'rechts', 'conservatief' of 'liberaal' worden beschouwd maken zich schuldig aan het verkondigen van onzin over de vrije markt.

Mary Ruwarts Maar… wat gebeurt er dan met de armen?
Naarmate ons begrip van libertarische principes en hun toepassing groeit, evolueren ook onze antwoorden op de moeilijke vragen. We verkondigen dan ook niet slechts de morele aspecten van vrijheid, maar ook de praktische. Onze antwoorden beschrijven hoe vrijheid de universele welvaart en overvloed creëert waarnaar de mensheid op zoek is. Beschouw ter illustratie van deze evolutie de mogelijke antwoorden op de vraag "wat gebeurt er met de armen in een libertarische samenleving?"


Het gaat steeds beter met het milieu!

Genetisch gemanipuleerd voedsel, het broeikaseffect, gebruik van bestrijdingsmiddelen, opraken van grondstoffen. Allemaal problemen waarvoor milieuactivisten en in hun kielzog populaire media en politici ons al jaren waarschuwen. Als de doemdenkers echter gelijk hadden gekregen, zou de wereld nu zo’n beetje vergaan hebben moeten zijn. Vrijwel geen enkele voorspelling van bijvoorbeeld de Club van Rome, of andere milieuactivisten is uitgekomen. Integendeel, het gaat steeds beter met het milieu!
Lees bijvoorbeeld Doemdenken voor een compleet dossier over doemdenken over het milieu, met allerlei links naar andere artikelen.

Economische vrijheid en het milieu
Kijk naar de zwaar vervuilde lucht, rivieren, zeeën en land in (voormalig)socialistische landen als de Sovjet-Unie en je begrijpt dat een grote staat niet zorgt voor het milieu. Alleen eigendomsrechten doen dit. Als ik een stuk land heb dat van mij is zal ik er goed voor zorgen, het duurzaam ontwikkelen zodat het lang meegaat. Als een stuk land van de staat is, van iedereen en dus van niemand, zal iedereen het proberen te plunderen voordat het niet meer kan, een 'tragedy of the commons' vindt plaats. Niemand voelt zich direct verantwoordelijk en niemand heeft er zelf belang bij. Het resultaat: Meren worden leeggevist, landbouwgronden overgeëxploiteerd, bossen platgebrand, de lucht vervuild enzovoorts. Als je zelf een stuk land hebt en iemand anders stort daar afval of berokkent je anderszins schade, dan dien je gecompenseerd te worden voor die schade. Staten kunnen vervuilen zoveel ze willen, niemand houdt hen verantwoordelijk. Voor meer informatie over economische vrijheid en het milieu vindt u in Environmentalism and
Economic Freedom: The Case
for Private Property Rights.

Eco-Imperialisme
De milieubeweging doet ook mee aan de globalisering en probeert door middel van verdragen, wetten enzovoorts haar wensen op te leggen aan de Derde Wereld. Met desastreuze gevolgen. Neem DDT bijvoorbeeld. De milieubeweging haat deze pesticide en wil haar verbannen. Het probleem is echter dat DDT ook het allerbeste bestrijdingsmiddel tegen malaria is, en dat daarnaast de vele doemverhalen over de schadelijkheid van DDT voor mens en milieu zwaar overdreven zijn mits men DDT verantwoord gebruikt. Volgens schattingen zijn er bijvoorbeeld door het verbod op DDT vanaf de jaren '60 zo’n 60 miljoen (!) mensen onnodig aan malaria overleden. Met dank aan de milieubeweging.
‘Ongevoelig voor deze argumenten eisen milieugroeperingen, zoals het International Pesticide Elimination Network (IPEN), een wereldwijd verbod. Het is duidelijk dat de meeste actoren binnen groepen zoals het IPEN, niet elke dag hoeven te strijden om voldoende voedsel binnen te krijgen, en een verbod op Paraquat zou hun consumptiepatroon bestaande uit dure, organische producten, gekocht bij gespecialiseerde aanbieders, dan ook op geen enkele manier beïnvloeden. Maar de meeste van 's werelds armste mensen hebben deze luxe-keuze niet.’
Voor meer vormen van het zogenaamde eco-imperialisme lees Eco-imperialisme bedreigt Derde Wereld en Eco-Imperialisme; Groene Macht Zwarte Dood en op eco-imperialism.com.

Kyoto
Voor tientallen artikelen over de absurditeit van het Kyoto-protocol kijk op de categorie Milieu en broeikaseffect op MeerVrijheid en Milieu en Klimaat op Libertarian.nl.
Het Kyoto-verdrag heeft een goede naam. Het klinkt groen en suggereert staatsmanschap: eindelijk betonen de wereldleiders zich werkelijk wereldleiders en laten de planeet niet verkommeren.
Wat een vergissing. Kyoto is een heilloze weg. Het is een onbetaalbare oplossing voor een niet bestaand probleem. Hoe eerder Nederland besluit die weg te verlaten, hoe beter het is.[…]Wat zou Kyoto opleveren aan afkoeling? Volgens de modellen van het IPCC slechts 0,07 graden Celsius in 2050: een waarde die op normale thermometers niet eens kan worden afgelezen. Hoeveel kost Kyoto? Volgens officiële schattingen enkele honderden miljarden euro per jaar. Kan dat geld niet beter aan nuttiger zaken worden besteed? Uit het oogpunt van de kosten-batenverhouding is Kyoto dus een monstrum. Daarenboven is het een regelrechte aanslag op de grondslagen van ons systeem van vrije ondernemingsgewijze productie. De doelstellingen van Kyoto kunnen namelijk slechts worden gerealiseerd door diep ingrijpende en grootschalige overheidsinterventie in het economisch leven.

Milieu als religie
De milieubeweging baseert zich niet op harde wetenschap, maar lijkt veeleer op een, verre van onschuldige, religieuze beweging: 'Je ziet bij milieufanatici en antiglobalisten hetzelfde stramien van redeneren. Het is een soort drietrapsraket. Eerst zeg je dat het heel erg slecht met de wereld gaat. Vervolgens geef je de toehoorders de schuld: dat het slecht gaat, ligt aan jullie. Dat gaat erin als koek, want het voorwerk is al gedaan, wij zijn allemaal door het protestantisme geïnjecteerd met het besef dat we zondaars zijn. Maar dan volgt fase drie: wanhoop niet, verlossing is nabij. U kunt er iets aan doen. Afhankelijk van wie er preekt, is dat dan afval scheiden, in god geloven of geld aan goede doelen schenken. Of links zijn. Want links is goed. Het tapt het utopisch verlangen af dat zo sterk in ons zit. Eerst was het de kerk die dat deed, vervolgens kwamen de grote ideologieën. Het is geen toeval dat de milieubeweging vanaf het begin van de jaren zeventig sterk in opkomst is, precies de periode waarin je dankzij Solzjenitsyn niet langer met goed fatsoen communist kon zijn, alsof die utopische energie een uitweg zocht.'
Om meer te lezen over de milieubeweging als een religieuze beweging kijk Het nieuwe Optimisme en Het Blijft Zandvoort aan Zee. In het boek Capitalism van George Reisman staat een fantastisch stuk over de milieubeweging: hoofdstuk 3, deel B, pp. 76-121. Het boek is volledig op de site van Reisman te lezen, maar kan niet uitgeprint of gecopy/pastet worden. In het pdf-bestand begint het genoemde hoofdstuk op pagina 132.

Uitputting van Grondstoffen?
In datzelfde hoofdstuk uit het boek van Reisman vindt u ook de definitieve weerlegging van de idee dat de grondstoffen van de aarde aan het opraken zijn en dat we dus moeten gaan consuminderen of dat landen als China en India zich niet zouden moeten ontwikkelen omdat dan de aarde weldra uitgeput is. Ook in dit artikel over Julian Simon wordt duidelijk dat de angst voor het opraken van grondstoffen ongegrond is:
Schaarste aan grondstoffen scherpt de creativiteit, zo meent Simon. Door schaarste stijgt de prijs van grondstoffen en gaan mensen op zoek naar alternatieven: andere producten, recycling, betere winning van grondstoffen.
Vinden ze die oplossing altijd? Dat weten we niet, zegt Simon, maar tot nu toe is het wel steeds gelukt, en er zijn geen signalen dat de creativiteit afneemt. Integendeel het aantal uitvindingen en octrooien neemt op het ogenblik in een duizelingwekkend tempo toe.
Maar Simon voorziet vooralsnog geen tekorten aan grondstoffen, maar juist het tegendeel: door een voortgaande groei van de wereldbevolking zullen grondstoffen (en energie en voedsel) alleen maar in hoeveelheid toenemen en goedkoper worden. Ook dit is in tegenspraak met alle logica. Meer mensen op aarde betekent immers meer behoefte aan ijzer, koper enzovoort, en als ergens meer vraag naar is, dan zal dat toch de prijs opdrijven?
Dat dacht ook de hoogleraar Ecologie aan de Stanford University Paul Ehrlich toen hij een weddenschap aanging met Simon dat de prijs van grondstoffen in een periode van 10 jaar niet zoals Simon zei zou dalen, maar juist zou stijgen. Hij verloor jammerlijk.
Met zijn weddenschap haalde Simon de wereldpers, maar de hoogleraar Economische Geologie dr Peter Ypma (Universiteit van Delft en University of Adelaide) haalt er zijn schouders voor op: dat wist hij al lang. Dankzij met name technologische ontwikkelingen worden we steeds 'cleverder' en daardoor kunnen we nog steeds zeer rijke ertsen vinden op plaatsen waar we vroeger niet konden zoeken, laat staan winnen. Ypma noemt het een misverstand dat de mijnbouw door uitmergeling inmiddels zou zijn aangewezen op zeer armzalige ertsen. En hij bevestigt dat alle grondstoffen in de afgelopen decennia goedkoper zijn geworden.
Denk daarnaast eens aan toekomstige toepassingen van waterstof-energie, zonne-energie en al die andere nieuwe en schier onuitputtelijke energiebronnen en je realiseert je dat we nog een hele tijd vooruit kunnen.


De Ongelooflijke Slechtheid en Incompetentie van de Staat

Oorlog is verschrikkelijk. Niemand wint bij oorlog. Oorlogen worden gevoerd door staten. Dit kan alleen als de staat groot en machtig is, als ze veel inkomen kan afpakken van de bevolking door belasting, nationalisatie en inflatie om zo de oorlogen te bekostigen. Oorlogen zetten, geleid door collectivistische ideeën als nationalisme, socialisme, fascisme, imperialisme enzovoorts, mensen uit verschillende landen tegen elkaar op. Vrijhandel zorgt voor tolerantie en wederzijds voordeel. Vrije landen met slechts kleine overheden zullen geen oorlogen voeren, behalve uit zelfverdediging. De bevolking zal protesteren tegen de hoge kosten, tegen het idee om mensen aan te vallen waar zij succesvol handel mee drijven en die ze door open grenzen hebben ontmoet. Ze zullen niet ontvankelijk zijn voor waanideeën als nationalisme, socialisme en imperialisme. Stalin, Hitler en al die anderen zouden in een vrije samenleving geen enkele kans hebben om hun moordzuchtige ideeën uit te voeren. Vrijheid zorgt voor vrede en tolerantie.

Karel Beckmans Dood door Overheid: over de tien grootste genocides van de 20e eeuw
In de 20e eeuw zijn volgens schattingen van R. J. Rummel bijna 170 miljoen mensen vermoord door overheden: Stalin, Hitler, Mao, Churchill, Roosevelt hebben allen vele miljoenen onschuldige doden op hun geweten. Daarnaast zijn er nog de vele tientallen miljoenen slachtoffers die op de slagvelden van de vele oorlogen vielen.

Marc Thorntons Wat Gedijt en Wat Sterft Tijdens Oorlog
Het wordt vaak beweerd dat oorlog goed is omdat het de menselijke eigenschappen van moed, dapperheid en patrottisme naar voren brengt. Oorlog zorgt voor spannende tijden, stelt ons uithoudingsvermogen op de proef, en stelt ons in staat om ons lot te bereiken. Oorlog kan ons zelfs uit economische depressies halen! Niets is minder waar.
Oorlog is wat dieren met elkaar doen. Het is dodelijk en destructief. Het voorkomt dat we onze doelen opbouwen en bereiken, en het verlaagt ons tot het niveau van wilde beesten. Het vernietigt samenwerking en handel, en vervangt vreedzame, vrijwillige interactie met dwang. Persoonlijke en familiebanden worden verbroken, terwijl eigendomsrechten worden genegeerd of met voeten getreden. Smaakvolle kunst, literatuur, muziek, en cultuur in het algemeen, worden opzijgeduwd of vervangen door primitieve en barbaarse substituten. Politiemacht, economische interventie, en nationalisme gedijen. Inflatie is datgene wat oorlog mogelijk maakt, maar het maakt het normale economische leven tot een nachtmerrie. Oorlog is voedsel voor de Staat, niet voor het welzijn van de mensheid.

Hans Hermann Hoppes Democratie: de God die faalde
Het idee van democratie is zowel immoreel als oneconomisch. Voor wat de morele status van regeren bij meerderheid betreft, dient te worden onderstreept dat het toestaat dat A en B om samen C te plunderen, C & A samen vervolgens B kunnen plunderen en vervolgens B & C samenzweren tegen A, etc. Dit is geen rechtvaardigheid maar een morele schande, en in plaats van democratie en democraten met respect te behandelen zouden zij met publieke afkeer geconfronteerd moeten worden en geridiculiseerd als morele bedriegers.

Murray Rothbards De Mythe van de Efficiente Overheidsdienst
De welbekende inefficiënties van overheidsdiensten zijn geen empirische ongelukken, als gevolg wellicht van het gebrek aan een lange traditie van publieke service. Zij zijn inherent aan alle overheidsdiensten, en de excessieve vraag aangestoken door gratis of te goedkope diensten is slechts een van de vele oorzaken van deze toestand. Overheden hebben door hun monopolie geen enkele prikkel om te presteren, en mochten ze al van erg goede wil en ambitie zijn, dan is het nog steeds onmogelijk voor ze om rationeel en efficiënt te produceren. Door de afwezigheid van een vrije markt waar eigendomsrechten verhandeld worden, ontstaat er geen prijsmechanisme. En dit prijsmechanisme is wat vraag en aanbod op de best mogelijke manier bij elkaar brengt. Een gebrek daaraan zorgt voor inefficiëntie, tekorten, wachtlijsten, verspilling, vervuiling, overproductie en al die andere zaken die we dagelijks zien.

Mary Ruwarts Bescherming van consumenten: barmhartigheid die doodt
Overheidsregulering jaagt talloze onschuldige mensen de dood in. Een voorbeeld: De goedkeuring van propranolol door de FDA, de eerste zogenaamde bètablokker voor hartaandoeningen, kostte een geschatte 30.000 Amerikanen nodeloos hun leven, terwijl het al drie jaar in Europa beschikbaar was.

Bart Croughs’ De Ongelooflijke Slechtheid van de Staat
De staat is een instelling die in alle andere politieke filosofieën als een soort Opperwezen wordt beschouwd dat zich niet hoeft te houden aan de morele wetten waaraan de gewone sterveling zich wel dient te houden. Libertariërs stellen dat ook de staat (net als het Opperwezen) zich aan de regels van de moraal dient te houden om in aanmerking te komen voor het predicaat 'goed'. En ook zij komen, net als Van het Reve, door het consequent toepassen van dit weinig opzienbarende uitgangspunt tot een zeer radicale conclusie: de staat is niet goed - of zelfs maar acceptabel - maar slecht.



Als u nog gespecialiseerder op onderwerp (ook zaken die niets met globalisering te maken hebben) wilt zoeken, kijkt u bij Zoeken op onderwerp.

Voor een verdere introductie van onze libertarische ideeën kijkt u Het Libertarisme (op MeerVrijheid) of Libertarisme, een Introductie op Libertarian.nl.