Verzorgingsstaat
Door Bart Croughs
9 februari 2004
Een relatief groot deel van de uitkeringstrekkers in Nederland is allochtoon.
Verdergaande immigratie zal de kosten van de uitkeringen nog verder doen oplopen, en zo de betaalbaarheid van de verzorgingsstaat in gevaar brengen. Wat moet je als linkse intellectueel hiervan denken? De grenzen dichtgooien is niet progressief, maar de verzorgingsstaat laten instorten is dat evenmin. Dilemma!
De hoofdredacteur van de Helling, het tijdschrift van Groen Links, kwam onlangs met de volgende oplossing: nieuwe arbeidsimmigranten krijgen pas recht op een uitkering nadat ze eerst een aantal jaren arbeid hebben verricht. Zo kan het beste van twee werelden worden verenigd: de immigratie kan voortgaan, en de verzorgingsstaat blijft overeind. Eerder al liet PvdA-voorman Wouter Bos zich in soortgelijke bewoordingen uit.
't Is leuk bedacht, maar er is weinig reden te denken dat het zal werken. De eerste generatie gastarbeiders in Nederland had jarenlang werk alvorens in de uitkering te belanden (en alvorens kroost te produceren dat ook in de uitkering belandde). Had deze regeling gegolden voor de eerste generatie immigranten, dan was de uitkomst precies hetzelfde geweest: een schrikbarend aantal allochtonen met een uitkering.
Nee, half werk is hier duidelijk niet voldoende. Wil je verdergaande immigratie verenigen met een hoog niveau van uitkeringen, dan is het veel effectiever om nieuwe immigranten en hun kroost permanent uit te sluiten van de verzorgingsstaat.Of je iemand nu voor vijf jaar uitsluit van uitkeringen, of voor vijftig jaar – principieel maakt dat geen verschil.
Omdat de immigranten en hun kroost nooit van een uitkering zullen genieten, hoeven ze uiteraard ook niet de belastingen en premies te betalen waarmee de uitkeringen bekostigd worden. Ze zullen dus flink meer geld overhouden dan de doorsnee Nederlandse belastingbetaler.
Dit kan natuurlijk scheve ogen geven. Om deze rechtsongelijkheid tegen te gaan, dienen ook autochtonen de mogelijkheid te krijgen om uit de verzorgingsstaat te stappen indien ze dat wensen. Bijkomend voordeel is dat de resterende verzorgingsstaat (als er al iets van zal overblijven) volledig zal berusten op vrijwilligheid en solidariteit, en niet, zoals nu het geval is, op dwang.
Bart Croughs
Deze column verscheen eerder in HP/De Tijd
Gerelateerde link:
- De Helling: Eigen zwakken
Over de auteur
Bart Croughs (1966) is een van de vruchtbaarste libertarische geesten van Nederland. Hij is afgestudeerd in de filosofie en was voorheen hoofdredacteur van het tijdschrift "Reactie".
Bart Croughs schreef het boek "In de naam van de vrouw, de homo en de allochtoon". U kunt het bestellen bij Lulu.com of delen ervan hier lezen. Het is een humoristische en felle aanval op het links intellectuele denken in Nederland en legt op zeer leesbare wijze de inconsequenties ervan bloot.
Verder schreef hij voor Playboy zijn eigen column in de periode van maart 1997 tot en met augustus 1998. Gedurende enkele jaren had Croughs een column in het opinieweekblad HP/de Tijd.