Holocaust

Door Bart Croughs

28 november 2003

In de Trouw betoogde Leon de Winter afgelopen zaterdag dat de in zijn ogen buitenproportionele Europese kritiek op Israel voortkomt uit schuldgevoel over de holocaust.

"Het gaat uiteindelijk om de Europese behoefte om zich van de last van de Sjoa voor eens en altijd te bevrijden." De Winter staat hierin niet alleen; ook andere vrienden van Israel, zoals Arnold Heertje, verkondigen deze theorie.

Een aantal critici van Israel beweert precies het tegenovergestelde: Europees schuldgevoel over de holocaust is volgens hen juist verantwoordelijk voor de in hun ogen veel te coulante Europese houding jegens Israel.

Europees schuldgevoel over de holocaust is dus een gegeven waar je vele kanten mee op kunt; het enige waarover beide partijen het eens zijn, is dat Europeanen zich schuldig voelen over de holocaust, en dat deze schuldgevoelens terecht zijn. Nooit zie je in dergelijk betogen uitdrukkingen als 'het belachelijke Europese schuldgevoel'; ‘het ongegronde Europese schuldgevoel' e.d.

Je zou zeggen dat nu de laatste nog levende jodenvervolgers in het bejaardentehuis zitten, er weinig reden is aan te nemen dat de gemiddelde Europeaan zich schuldig voelt aan de jodenvervolging; en mocht de Europeaan zich toch schuldig voelen, dan is de idiotie daarvan vrij evident.

Hoe kan je ooit schuldig zijn aan zaken waar je part nog deel aan hebt gehad? Extra bizar is dat de intellectuelen die vinden dat deze Europese schuldgevoelens de beoordeling van Israel op kwalijke wijze beinvloeden, zelf bijdragen aan het in stand houden van die schuldgevoelens. Nooit stellen ze de schuldgevoelens ter discussie; ze accepteren ze als iets vanzelfsprekends.

Het is duidelijk wat de opiniemakers die bakkeleien over Israel te doen staat. Accepteer, tenzij je in de erfzonde gelooft, dat schuldgevoelens over de holocaust slaan als een tang op een varken. En start vervolgens een gezamenlijke campagne waarin je de intellectueel minder bedeelden duidelijk maakt dat er geen enkele reden is om je schuldig te voelen over de holocaust.

Niet alleen verlos je je medemens zo van onterechte schuldgevoelens, tevens kan de staat Israel dan eindelijk onbevooroordeeld tegemoet worden getreden.

Bart Croughs

Deze column verscheen eerder in HP/De Tijd