Repressie
Door Bart Croughs
19 september 2003
Misdaad kan niet bestreden worden door hardere straffen; repressie werkt niet, aldus luidt het verlichte standpunt over misdaad en straf.
Elsbeth Etty formuleerde het zo: "Het geloof in de werking van repressie - hoe meer strafrecht, hoe minder misdaad, hoe minder rechtsbescherming, hoe meer veiligheid - is een fabeltje." (NRC Handelsblad, 29-6-2002).
Gezien de grote mate van consensus onder progressieven over de nutteloosheid van repressie, is het opmerkelijk hoe vaak vanuit deze hoek voor meer repressie wordt gepleit. Zo pleitte dezelfde Elsbeth Etty afgelopen week in haar column in NRC Handelsblad voor "harde strafrechtelijke repressie" om huiselijk geweld tegen vrouwen aan te pakken.
En ook wanneer het gaat om het bestrijden van rechtse meningen bestaat onder weldenkende intellectuelen opmerkelijk veel waardering voor het instrument van strafrechtelijke repressie.
Zo toonde Elsbeth Etty (wie anders) zich vorig jaar in haar Abel Herzberglezing een warm pleitbezorgster van handhaving van artikel 137 - het artikel op grond waarvan Hans Janmaat tot een celstraf werd veroordeeld vanwege uitspraken als 'vol is vol'. Een derde voorbeeld betreft de roep om de straffen voor mensensmokkel te verhogen.
Wat deze zaken gemeen hebben, is dat het hier geen gewone wandaden betreft, maar politiek incorrecte wandaden: geweld van mannen tegen vrouwen; 'uitbuiting' van arme immigranten door mensensmokkelaars; en gedachtenmisdrijven over immigratie en de multiculturele samenleving. Kortom, wanneer het gaat om zaken die de linkse intellectueel verafschuwt, krijgt deze intellectueel ineens hele repressieve law-and-order gedachten. Hoe dit te verklaren?
Het heeft er alle schijn van dat de progressief diep in zijn hart gelooft dat repressie wel degelijk werkt om misdaad te bestrijden. Normaal gesproken weet hij deze foute rechtse gedachten effectief te onderdrukken; de aanpak van gewone criminaliteit is nu eenmaal niet iets waarvoor hij warm kan lopen, om het zachtjes uit te drukken.
Maar wanneer er sprake is van zaken die hem bijzonder dwars zitten - mishandelde vrouwen; arme immigranten die moeten betalen voor de hen aangeboden diensten; mensen die vrijelijk hun rechtse mening uiten - lukt dit niet meer. Het geloof in de werking van repressie komt dan onstuitbaar naar boven.
Bart Croughs
Deze column verscheen eerder in HP/De Tijd
Over de auteur
Bart Croughs (1966) is een van de vruchtbaarste libertarische geesten van Nederland. Hij is afgestudeerd in de filosofie en was voorheen hoofdredacteur van het tijdschrift "Reactie".
Bart Croughs schreef het boek "In de naam van de vrouw, de homo en de allochtoon". U kunt het bestellen bij Lulu.com of delen ervan hier lezen. Het is een humoristische en felle aanval op het links intellectuele denken in Nederland en legt op zeer leesbare wijze de inconsequenties ervan bloot.
Verder schreef hij voor Playboy zijn eigen column in de periode van maart 1997 tot en met augustus 1998. Gedurende enkele jaren had Croughs een column in het opinieweekblad HP/de Tijd.