4 juli 2003
Het is vermakelijk om te zien hoe in de krantencommentaren van de afgelopen weken over oorzaak en gevolg is bericht.
Zo schreef de Volkskrant in een recent redactioneel commentaar: "De gemeenten hebben, zo blijkt uit een rapport van KPMG, de afgelopen tien jaar reeds 300 miljoen gulden in het betaald voetbal gestoken. Desondanks is er sprake van een financiele crisis van een ongekende omvang."
Desondanks! De lokale overheid geeft elk jaar 30 miljoen aan noodlijdende clubs, maakt het daarmee voor de clubs financieel zeer aantrekkelijk om meer uit te geven dan ze verdienen, en de Volkskrant vindt het vervolgens opmerkelijk dat er ondanks alle financiele steun zoveel noodlijdende clubs zijn.
Ook in Trouw verscheen een amusant redactioneel commentaar over de financiele problemen in het voetbal. Volgens Trouw begint zo langzamerhand “het inzicht te dagen dat het marktmechanisme in al deze gevallen uiterst gebrekkig functioneert”.
De overheid geeft met gulle hand geld aan clubs, mits ze maar verlies maken; maar als clubs vervolgens inderdaad massaal verlies gaan maken, wordt dat niet veroorzaakt door het subsidiesocialisme van de overheid, maar door het gebrekkig functionerende marktmechanisme!
Tevens klinkt er in de commentaren veel verontwaardiging over het optreden van de voetbalbestuurders, die de financien de afgelopen jaren zo uit de hand hebben laten lopen. Financieel wanbeleid! aldus luidt het eindeloos herhaalde mantra.
Maar al die boze commentatoren slaan de plank volledig mis. Verliesmakende clubs voeren geen financieel wanbeleid, integendeel.
Ze voeren juist beleid dat optimale inkomsten oplevert. Zolang de overheid met gulle hand het geld van de belastingbetaler blijft uitdelen aan verliesmakende clubs, ben je als voetbalbestuurder wel gek om niet voorin de rij te gaan staan.
Het gaat met de voetbalverzorgingsstaat niet anders dan met de reguliere verzorgingsstaat: beloon alles wat ziek en zwak is (met andermans centen uiteraard), en je krijgt een hele hoop zieken en zwakken.
Bart Croughs
Deze column verscheen eerder in HP/De Tijd
Bart Croughs (1966) is een van de vruchtbaarste libertarische geesten van Nederland. Hij is afgestudeerd in de filosofie en was voorheen hoofdredacteur van het tijdschrift "Reactie".
Bart Croughs schreef het boek "In de naam van de vrouw, de homo en de allochtoon". U kunt het bestellen bij Lulu.com of delen ervan hier lezen. Het is een humoristische en felle aanval op het links intellectuele denken in Nederland en legt op zeer leesbare wijze de inconsequenties ervan bloot.
Verder schreef hij voor Playboy zijn eigen column in de periode van maart 1997 tot en met augustus 1998. Gedurende enkele jaren had Croughs een column in het opinieweekblad HP/de Tijd.