Exhibitionistisch geklaag

Door Bart Croughs

6 juni 2003

Van alle media die zich de afgelopen weken druk hebben gemaakt over de inkomens van de Nederlandse topmanagers, was Elsevier met afstand het best op dreef.

Het blad klaagde over gebrek aan gevoel voor ‘rechtvaardige inkomensverhoudingen’, sprak over ‘plunderaars’ en ‘asociale inkomens’, en maakte onder de kop 'zij moeten zich schamen' een overzicht waarop de 20 grootste schurken met naam, foto en asociaal inkomen vermeld staan.

Hoeveel moet je verdienen om een plunderaar te worden genoemd? Het laagste jaarinkomen op de lijst van schurken was 940.000 euro. Topmanagers die een politiek correct inkomen willen verdienen, zullen in ieder geval bij toekomstige salarisonderhandelingen elk bod van 940.000 euro of meer moeten afslaan.

Tot zover geen probleem. Maar stel dat je een inkomen krijgt aangeboden van, pak 'm beet, 900.000 euro. Is dit sociaal verantwoord of niet? 940.000 euro is weliswaar teveel, maar in de Elsevier staat nergens de grens vermeld van welk inkomen nog wel rechtvaardig is.

Het is dus heel goed mogelijk dat wanneer je als topmanager je inkomen behendig omlaag hebt onderhandeld naar 900.000 euro, je volgend jaar alsnog een plaatsje krijgt op de lijst van plunderaars. Erger nog, als je concurrenten uit wroeging over hun exhibitionistische zelfverrijking hebben besloten hun salaris terug te onderhandelen naar 800.000 euro, dan sta je zelfs te kijk als de grootste plunderaar van het hele stel, en prijk je met je kop op de omslag!

Dat Elsevier in de ellenlange klaagzang niet een klein plaatsje heeft ingeruimd voor een berekening waaruit blijkt welk inkomen dan wel acceptabel is, zodat onze topmanagers weten waaraan ze zich voortaan te houden hebben, maakt geen sterke indruk. Het eerste wat je van iemand mag verwachten die een ander beticht teveel te verdienen, is toch om aan te geven wat dan wel de correcte verdienste is, en hoe je dat berekent.

Je zou bijna gaan geloven dat een dergelijke rekensom helemaal niet bestaat, en dat alle klaagzangen over de inkomens van de topmanagers niet zozeer berusten op diepere inzichten aangaande ‘rechtvaardige inkomensverhoudingen’, alswel op afgunst.

Bart Croughs

Deze column werd eerder gepubliceerd in HP/De Tijd