Vraag het Meervrijheid: Vermelding nationaliteit criminelen

Door Redactie

23 mei 2003

De redactie van Meervrijheid ontving van een studente van de School voor Journalistiek te Utrecht een vraag over de vermelding van de nationaliteit van verdachten en veroordeelden in de media. Wat vindt Meervrijheid daarvan? Wel, allereerst is het geen duidelijk libertarisch thema. Toch kan er wel wat over gezegd worden.

De vermelding van de nationaliteit lijkt me geen enkel probleem. Deze eigenschap valt in dezelfde categorie als leeftijd, geslacht en woonplaats die ook over de dader worden vermeld. Zoals bv Frank K. (38) uit Amsterdam. Als de vermelding van nationaliteit niet wenselijk zou zijn omdat het bevolkingsgroepen zou stigmatiseren geldt dat in dit geval ook voor mannen, dertigers en Amsterdammers. De media zouden dan moeten volstaan met het bericht dat er iemand opgepakt is zonder verdere specificaties.

De vermelding van nationaliteit is voorts handig voor mensen die kennis nemen van het bericht. Voor hen wordt duidelijk welke groepen gevaarlijker zijn dan andere. Vrouwen weten dat met name mannen vrouwen verkrachten en Rotterdammers weten dat met name allochtonen tasjes roven in de havenstad (volgens de nieuwsberichten 99%). Op die manier kan door ruwe kansberekening van burgers criminaliteit voorkomen worden. (Ook de politie opereert als zodanig. Als men zoekt naar een serial killer focussen de rechercheurs op blanke mannen).

Dat dat gebeurt door discriminatie van groepen is voor velen onwenselijk, maar het leidt geen twijfel dat diezelfde tegenstanders niet aarzelen zelf te discrimineren. Ook zij zullen eerder een donker steegje mijden als daar allochtone jonge mannen rondhangen dan wanneer het steegje bevolkt wordt door bejaarde autochtone vrouwelijke hangouderen. Ook progressieve tegenstanders van discriminatie gebruiken de misdaadstatistieken om te voorkomen dat ze er onderdeel van uit gaan maken. Hun kritiek op andermans discriminatie is dan ook op zijn minst hypocriet. Niet dat ze hun hypocrisie willen toegeven, meestal verweert men zich door te stellen dat hun discriminatie terecht is en dus geen discriminatie. Discriminatie wordt gedefinieerd als "onterecht onderscheid maken". Een even vage als bruikbare definitie aangezien de wetgever er alle kanten mee op kan en zo haar eigen positieve discriminatie kan rechtvaardigen en discriminatie van bv winkeliers uit Wapenveld succesvol kan veroordelen.

FK

Gerelateerde links:
- 1 asielzoeker per keer
- Artikel 1
- Hoeren en disco's
- Wapenveld: Het recht om te discrimineren
- Marcel Roele: Discrimeren mag
- Het recht om uit te sluiten
- Het recht om te discrimineren