Van Nawijn tot Hoessein

Door Kim Winkelaar

7 april 2003

Iedereen kan zich de rel rond LPF-minister Hilbrand Nawijn nog wel herinneren toen de goede man in een interview met Nieuwe Revu aangaf in bepaalde gevallen de doodstraf wel te kunnen goedkeuren. Alle politieke partijen waren "geschokt" over dit idee van een minister. Of de uitspraken nu door de mens, de minister of de lijsttrekker Nawijn werden gedaan, de doodstraf past niet in onze cultuur, is middeleeuws en barbaars en een minister dient het niet in zijn hoofd te halen om er ook maar iets positiefs over te zeggen.

Dat er een grote minderheid van de Nederlanders voor die doodstraf is dient uiteraard zorgvuldig onder het Haagsche pluche geschoven te worden. Immers, hoe democratisch we ook zijn, als de bevolking verkeerde ideeën heeft dienen die ideeën natuurlijk niet uitgevoerd te worden. U mag meebeslissen, maar alleen als de beslissingen de juiste richting opgaan. En anders dient de staatsomroep grootschalig uw verkeerde ideeën aan de kaak te stellen, en mogen tal van deskundigen op TV komen uitleggen waarom de bevolking het zo fout ziet.

Hilbrand Nawijn werd door het voltallige parlement tot de orde geroepen. De doodstraf was en is onbespreekbaar. Een doodsvonnis uitspreken dat doen we in ons beschaafde land niet, ook niet na een goed en degelijk proces door onafhankelijke rechters. Ook niet met 100% sluitend bewijs en een bekentenis van de dader. Ook niet in het geval dat een ruime meerderheid vóór die straf is.

Het toonbeeld van de correctheid en goede zeden, Jan-Peter Balkenende, maakte dit Nederlandse standpunt duidelijk. De complete politiek, van links naar rechts, was het met hem eens. In een beschaafd land dient de staat nooit het recht te hebben om iemand het leven te ontnemen.

Totdat de Amerikaanse president Bush besloot om zonder enige vorm van proces een buitenlandse dictator de doodstraf op te leggen. Ook al is het gooien van een smart-bomb op iemands hoofd misschien niet helemaal vergelijkbaar met de elektrische stoel of de guillotine, het blijft een vorm van de doodstraf. De Amerikanen trekken, gesteund door de Britten, met maar één doel ten strijde: de kop van Saddam Hoessein moet eraf.

En plotseling geeft een groot contingent Nederlandse politici, precies diezelfde mensen die Minister Nawijn zo aanvielen, politieke steun aan dit Amerikaanse vonnis. Het lijkt erop dat de principiële bezwaren tegen de doodstraf toch niet zo heel erg principieel zijn.

Of zijn de heren politici van mening dat een Amerikaanse veroordeling tot de doodstraf beter is dan wat de Nederlandse rechtsstaat te bieden heeft?

Gerelateerde link:
- Bart Croughs: Doodstraf

Over de auteur

Kim Winkelaar (1971) studeerde politicologie en bestuurskunde in Leiden. Hij is werkzaam als account manager in de ICT, en is bestuurslid van de TufTuf-club, een belangenvereniging van automobilisten.

Dankzij een brede interesse en een aangeboren hekel aan hypocrisie schrijft hij, met de nodige humor, over tal van uiteenlopende problemen. Problemen die in zijn visie veelal veroorzaakt worden door linkse politici en een te machtige overheid.

MeerVrijheid
webmaster@meervrijheid.nl