Misdaad en socialisme
Door Bart Croughs
19 februari 2003
In het VPRO-programma Tegenlicht werd onlangs aandacht besteed aan de steeds luider wordende roep van de Hollandse burger om een harde aanpak van de misdaad.
Het opmerkelijkste commentaar kwam van Dorien Pessers, die een belangrijke oorzaak van de criminaliteit zocht in het kapitalisme en het consumentisme. Pessers: "het consumentisme is natuurlijk een hele belangrijke voedingsbron van criminaliteit: ik wil hebben wat de ander heeft".
Nu kan het verlangen naar consumptie op twee manieren worden bevredigd: je kan het benodigde geld vergaren door productieve arbeid te verrichten, en je kan het vergaren door je meester te maken van andermans centen. De vraag luidt: welke ideologie moedigt dit laatste gedrag meer aan: het kapitalisme of het socialisme?
Het kapitalisme is gebaseerd op de onschendbaarheid van prive-eigendom; het socialisme is gebaseerd op de gedachte dat het toegestaan is om prive-eigendom te schenden wanneer het erom gaat socialistische doelen te bereiken (herverdeling, gelijkheid, etc).
De kleine kruimeldief doet op kleine schaal in feite niets anders dan wat de verzorgingsstaat op grote schaal doet: geld wordt geconfisceerd van de 'haves' en uitgedeeld aan de 'have-nots'. De dief confisceert geld van de 'haves', en hevelt het over naar de 'have-nots' - de dief en eventueel zijn familie.
De verzorgingsstaat doet hetzelfde: geld wordt door middel van belastingheffing geconfisceerd van de ‘haves’ (degenen die door arbeid in hun eigen onderhoud voorzien), en uitgedeeld aan de ‘have-nots’ (iedereen die niet wil of kan werken). Onder invloed van de socialistische ideologie moet de dief uit de achterbuurt die inbreekt in een villawijk zichzelf bijna wel zien als een strijder voor gelijkheid en sociale rechtvaardigheid.
Een kapitalistische dief daarentegen is een contradictio in terminis: dieven zijn per definitie tegenstanders van de onschendbaarheid van prive-eigendom.
Het is dan geen toeval dat de naar socialisme neigende intellectuelen in de regel een slap optreden tegen misdadigers hebben bepleit: lage straffen (‘harder straffen helpt toch niet’), weinig politie (‘anders krijgen we een politiestaat!’), tegen eigenrichting, enzovoorts.
De socialist herkent, bewust of onbewust, in de misdadiger een medestrijder tegen de verwerpelijke kapitalistische orde.
Bart Croughs
Deze column verscheen eerder in HP/De Tijd
Over de auteur
Bart Croughs (1966) is een van de vruchtbaarste libertarische geesten van Nederland. Hij is afgestudeerd in de filosofie en was voorheen hoofdredacteur van het tijdschrift "Reactie".
Bart Croughs schreef het boek "In de naam van de vrouw, de homo en de allochtoon". U kunt het bestellen bij Lulu.com of delen ervan hier lezen. Het is een humoristische en felle aanval op het links intellectuele denken in Nederland en legt op zeer leesbare wijze de inconsequenties ervan bloot.
Verder schreef hij voor Playboy zijn eigen column in de periode van maart 1997 tot en met augustus 1998. Gedurende enkele jaren had Croughs een column in het opinieweekblad HP/de Tijd.