Mien uit Assen verslaat Haagse intellectuelen

Door Frank Karsten

14 januari 2003

Het hoge woord is eruit.

Dankzij een inmiddels vermoorde politicus die niet terug in zijn hok kon worden geblaft zijn nu dan alle politieke partijen het erover eens dat de integratie van allochtonen jammerlijk heeft gefaald. Wat voorheen onzegbaar was en verzwegen werd, etaleert de media inmiddels voluit en zonder enige schaamte (de dapperen!). Gerrit Zalm, die naar eigen zeggen tien jaar geleden gevaarlijke meningen hoorde uit de mond van collega VVD-er Frits Bolkestein kan inmiddels op prime-time TV betrapt worden op uitspraken waarvoor de reeds overleden Janmaat eerder veroordeeld werd. "Vol is vol", zegt Gerrit.

Is het niet opvallend dat de geleerden en academici uit Den Haag nooit zagen wat de ongeletterde Mien uit Assen twintig jaar geleden al wist. Het Ministerie van Onderwijs zou zich eens achter de oren moeten krabben. Klaas de Vries (de beschermengel van Fortuyn) vertelde recentelijk op TV dat in 1979 de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) de regering aanraadde de immigranten hun eigen cultuur te laten behouden. Hadden ze het maar aan Mien gevraagd. Zij zou snel klaar geweest zijn met haar rapport. Maar ja, hoeveel ambtenaren hou je met een telefoontje naar Drenthe aan het werk? Veel uiteraard, maar minder dan wanneer ze een rapport zouden moeten schrijven.

WRR: Slechte raad is ook duur

Het integratieproces werd veelal niet eens ingezet. Sterker nog, via onderwijs en overheidsfolders in de eigen taal (en miljarden subsidie voor zaken als Turkse voetbalverenigingen) heeft de overheid massa's geld gespendeerd om het gevoel van "wij" en "zij" (waar men altijd tegen heeft geageerd), te vergroten of in stand te houden. Door allochtonen meteen te dirigeren naar de verzorgende en bevoogdende instellingen heeft men succesvol voorkomen dat immigranten inburgerden of hun zelfrespect behielden via normaal betaald werk.

En dan zijn nu de rapen gaar. Het probleem is erkend en politici beginnen oplossingsgerichte zinnen te formuleren. Vaak geven ze toe dat ze ook niet weten hoe het moet. De "White Flight" is al decennia aan de gang en de grote steden zullen hoogstwaarschijnlijk net als in de V.S. voor 60 to 70 procent "zwart" worden. Daarna zou een soortgelijk percentage mogelijk voor heel Nederland kunnen gaan gelden. En ondanks de belofte dat de regering er nu eindelijk iets aan zal gaan doen is het onvermijdelijk. Men rept over gedrongen spreiding (met drang ipv dwang) en wil via een andere ruimtelijke ordening, mooie huizen voor rijke blanken in zwarte wijken (of vice versa), de integratie bevorderen. Een prachtige wortel die kiezers wordt voorgehangen. En getuige de stemmenwinst van de SP gelooft men het ook. Alsof wonen gelijk staat aan "in je huis zitten". Zolang criminele elementen de verpauperde buurt onveilig maken zullen er weinig blanken zijn die zelfs een paleis willen betrekken in een zwarte wijk. Ook zij willen winkelen en hun auto parkeren. En dus zal de segregatie onverminderd doorgaan. En hoe erg is dat? Beter tevreden naast elkaar dan ontevreden bij elkaar.

Rosenmöllers poging tot integratie

De immigratieproblemen van de afgelopen decennia zijn in de eerste plaats het gevolg van gedwongen associatie.

Andersom is nog erger: allochtonen naar de betere buurten. Mensen die net de White Flight hebben gekozen en inmiddels in hun rustige blanke buitenwijk of dorp verkeren moeten volgens de regering worden verblijd met de komst van allochtonen, die misschien zelfs extra subsidie zouden ontvangen voor de duurdere huizen. Zaten de blanken net lekker met soortgenoten (en lotgenoten) moeten ze weer op de vlucht (maar waarheen? IJsland?). Het wordt steeds erger. Menigeen mag dan lippendienst bewijzen aan spreiding van zwart en blank, maar als zelfs Paul Rosenmöller, iemand met een bovenmodaal moreel superioriteitsgevoel, zich liever nestelt in lelieblank Driebergen in plaats van gitzwart Rotterdam kan van de mindere goden, de Nederlanders als u en ik, weinig beters verwacht worden.

De immigratieproblemen van de afgelopen decennia zijn in de eerste plaats het gevolg van gedwongen associatie. Afgezien van enkele werkgeversorganisaties hebben gewone Nederlanders niet gekozen of kunnen kiezen voor de toetreding van immigranten of gastarbeiders. Sterker nog, men kreeg nooit de mogelijkheid om "Nee" te zeggen. Het werd hun opgelegd door de alwetende politici in Den Haag. Wat zou je als antwoord krijgen als je Amsterdammers in 1970 had gevraagd of het ze ervoor zouden kiezen als binnen 40 jaar hun stad voor de helft bevolkt zou zijn met mensen van een andere cultuur, met een andere taal en religie, een ander schrift, een ander uiterlijk en een ander ontwikkelingsniveau? De vraag stellen is hem beantwoorden. Onze democratie wordt nog immer hoog geprezen maar dit voorbeeld zou mensen duidelijk moeten maken dat het grote tekortkomingen kent en dat de wil van het volk bepaald niet geëerbiedigd wordt.

Gandhi (1869 - 1948)

Pas in de tweede plaats zijn de immigratieproblemen het gevolg van een falend integratiebeleid (betuttelende verzorgingsstaat en schandelijke anti-discriminatiewetgeving). Toch focussen politici en bestuurders met name op de tweede oorzaak en vergeet men gemakshalve de eerste.

Gandhi wist al dat de vruchten van dwang zuur zijn en dat is dan ook wel gebleken. Het is schrijnend om te merken dat de maatregelen die geopperd worden om de problemen op te lossen hetzelfde zijn als het beleid dat voor de problemen gezorgd heeft. De afgelopen decennia heeft een gedwongen associatie plaatsgevonden op wereldschaal. Andere volkeren werden naar Nederland gehaald. Nu dat slechte resultaten blijkt op opleveren wil men gedwongen associatie op nationale schaal toepassen. Als gedwongen associatie niet helpt pas dan meer dwang toe, schijnt het dus devies te zijn bij de overheid. Maar voor een overheid die als remedie voor alle problemen hogere uitgaven en meer wetten (lees: dwang) voorstelt is dit devies niet zo heel verwonderlijk. Wel jammerlijk.

Wat zou de overheid dan wel moeten doen als twee bevolkingsgroepen niet met elkaar willen omgaan? Hetzelfde als wat men zou moeten doen als twee individuen niet elkaar willen omgaan. Namelijk helemaal niets. Alles wat men wel doet in dat kader zal de warme gevoelens voor elkaar niet vergroten. Mensen hebben in het algemeen weinig reden anderen te haten die duizenden kilometers verderop wonen en geen contact mee hebben. Weinig Nederlanders haten Eskimo's in het Noordpoolgebied. De Amsterdamse PvdA wethouder Rob Oudkerk zou nooit over "Kut Marokkanen" hebben gesproken als onze overheid het recht op vrije associatie zou hebben eerbiedigd en voorheen geen gastarbeiders had binnengehaald. De gedwongen associatie en integratie die nu als oplossing voor de huidige problemen wordt gesuggereerd zou dus wel eens kunnen leiden tot meer problemen en grotere onderlinge afkeer en haat. Als men echt de integratie wil bevorderen kan men beter de verzorgingsstaat afbouwen en het minimumloon afschaffen zodat immigranten beter integreren via betaalde arbeid. Daar worden zowel autochtonen en allochtonen beter van. En misschien dat de Haagse bestuurders ook nog even naar Mien uit Assen kunnen bellen voor enkele tips.

Gerelateerde link:
- De overheid als veroorzaker van haat en discriminatie

Gandhi quotes:
"Dwang kan alleen eindigen in chaos"
"Wie dwang gebruikt is schuldig aan moedwillig geweld. Dwang is inhumaan."
"De staat vertegenwoordigt geweld in een gecentraliseerde en georganiseerde vorm."