Drugsdebat

Door Hans Bennink

4 oktober 2002

Vandaag stond in de Volkskrant dat vanuit de linkerzijde van het parlement werd opgeroepen tot een fundamenteel debat over het drugsbeleid. Een prima plan, vooral ook omdat het gaat over de verschuiving van de aandacht naar echte criminaliteit. Niet vreemd als je bedenkt dat 60% van het budget van politie, justitie en het gevangeniswezen op gaat aan drugsgerelateerde zaken.

Helaas ondervindt deze zinvolle gedachte de nodige tegenstand vanuit de Regeringszijde. Met name Minister Donner van Justitie zou het liefst de strijd juist opvoeren. Daarvoor hanteert hij de gebruikelijk drogredenatie die zo kenmerkend is voor de strijd tegen drugs.

Zo bestrijdt Donner dat drugssmokkel een slachtofferloos delict is. Dit is natuurlijk onwaar, omdat de feitelijke smokkel geen slachtoffers maakt (knappende bolletjes in de maag daargelaten).

Donner stelt dat drugsgebruiker misdrijven plegen om hun verslaving te bekostigen. Dat is maatschappelijk juist, maar helaas is dat geen juridisch punt. In de wet hebben we namelijk afgesproken dat we alleen het delict vervolgen wat wordt gepleegd; dus de inbraak of straatroof en niet de reden er toe. We pakken toch ook geen gokverslaafden op omdat zij moeten stelen om te kunnen spelen? Dat inbrekers en rovers moeten worden opgepakt staat daarentegen niet ter discussie, behalve dan dat dat steeds minder gebeurt door de strijd tegen drugs.

Wat minister Donner verzwijgt is dat deze misdrijven worden gepleegd als direct gevolg van het verbod op drugs. Dit creëert een enorme zwarte markt waarin de prijs (en dus de gerelateerde misdaad) stijgt naarmate de drugsbestrijding zich intensiveert.

Het wordt tijd dat drugsverslaving wordt gezien als een gezondsheidprobleem en niet langer als misdaad. De oplossing voor het drugsprobleem ligt alleen in de legalisering ervan en niet in vervolging. Want dat dat niet werkt bewijzen we namelijk al jaren.

Hans Bennink