29 september 2010
"Chaos", "Anarchie", of erger nog: "Amerikaanse toestanden!" Dit zijn zomaar een paar kreten die je als voorstander van vrij wapenbezit al snel te horen krijgt. Het onderwerp roept een sterke emotionele reactie op. Dit is begrijpelijk, het voelt namelijk erg tegenstrijdig om vrij wapenbezit toe te laten om zo de samenleving veiliger en minder gewelddadig te maken. Toch is dit, na een rationele analyse, het resultaat van vrij wapenbezit.
De meeste Nederlanders hebben er weinig problemen mee dat sommige mensen een honkbalknuppel of messen bezitten. Het wordt echter lastiger als je ervoor pleit dat mensen deze zaken als wapens mogen gebruiken om zichzelf te verdedigen. Nog moeilijker wordt het als je pleit voor het bezit van vuurwapens ter zelfverdediging. Toch is het belangrijk voor eenieder die voor een vrije en veilige samenleving is om hiervoor te pleiten.
Allereerst is er een moreel argument om mensen toe te staan wapens te bezitten. Een integraal onderdeel van individuele vrijheid is het recht van een individu om zichzelf, zijn of haar gezin of geliefden en zijn of haar eigendom te kunnen verdedigen tegen iemand die hier inbreuk op wil maken. Deze verdediging moet met een wapen kunnen gebeuren. Dit betekent impliciet dat de overheid niet het monopolie op geweld bezit. In dat geval moet iemand namelijk lijdzaam toezien hoe hij of zij wordt bestolen, aangevallen of erger. Er moet immers gewacht worden tot de politie arriveert voordat enige handeling ondernomen mag worden. Dit is een scenario waar weinig mensen het mee eens kunnen zijn en betekent dat individuele vrijheid weinig waard is.
Toch is dit een veelgehoord argument onder mensen uit voornamelijk linkse kringen. Immers, als iemand zich verzet dan speelt hij eigen rechter, en dat is uit den boze. Het gebruik van een wapen en geweld ter zelfverdediging wordt gelijkgesteld aan dat van een crimineel. Dit is uiteraard de omgekeerde wereld en het leidt tot een samenleving waarin burgers hulpeloos zijn en voor hun veiligheid totaal afhankelijk zijn van een falende overheid.
Het criterium voor het recht op (zelf)verdediging en vrij wapenbezit is dat het ook bij het gebruik ter verdediging blijft. De grens wordt getrokken bij het maken van een offensieve actie; bij het initiëren van geweld, in plaats van het reageren daarop. Het bezit van een wapen is een essentieel onderdeel van de mogelijkheid van een individu om zich te verdedigen tegen de initiatie van geweld en valt binnen deze grens. Dit maakt namelijk geen inbreuk op de vrijheid van iemand anders, het is geen initiatie van geweld. En omdat dit niemand anders inherent kwaad doet of inbreuk maakt op enig vrijheid of recht van een ander zou het dan ook simpelweg legaal moeten zijn.
Daarnaast zou het toegestaan moeten zijn voor een individu om zichzelf te verdedigen met een wapen, omdat dit ook binnen de initiatie grens valt. Het pleegt geen inbreuk op iemands vrijheid en rechten, het is immers een defensieve reactie op de offensieve initiatie van geweld van een crimineel. Het gelijkstellen van defensief en offensief geweld, zoals dit door veelal linkse mensen gebeurd is de wereld op z’n kop. Eerlijke burgers die zichzelf willen beschermen tegen criminelen worden daarmee gelijkgesteld aan diezelfde criminelen die hen willen beroven, verkrachten of vermoorden.
Tot zover het morele argument dat gebruikt wordt door veel voorstanders van het recht op wapenbezit. Het is geen verrassing dat de meeste voorstanders Klassiek Liberaal of Libertarisch zijn. Dit zijn immers mensen die een zo groot mogelijke individuele vrijheid bepleiten. Voor mensen die zich hier minder in kunnen vinden zijn er meer praktische redenen waarom vrij wapenbezit een goed idee is.
Simpel gezegd zorgt vrij wapenbezit voor lagere criminaliteitscijfers. In elke stad, regio of land waar wapenbezit vrijer is gemaakt is een daling in criminaliteitscijfers waar te nemen. Mensen hebben dan immers de mogelijkheid zichzelf te beschermen tegen inbrekers en verkrachters en deze worden hierdoor afgeschrokken. Wetten die deze mogelijkheid inperken door wapenbezit aan banden te leggen raken in feite enkel gehoorzame burgers. Criminelen staan er namelijk niet om bekend dat ze de wet volgen en weten ondanks anti wapenwetten toch aan wapens te komen. De gewone gezagsgetrouwe burger staat dan machteloos. Het mag dan een cliche zijn, maar dat maakt het niet minder waar: "Als je bezit van wapens criminaliseert, bezitten alleen criminelen wapens."
Er zijn vele voorbeelden die de positieve effecten van vrij wapenbezit op criminaliteit aantonen. In 1987 is er in de Amerikaanse staat Florida een wet aangenomen die het mensen ouder dan 21 jaar toestond om verborgen een wapen bij zich te dragen. Nu, zo’n 23 jaar na invoering van de wet, zijn er zo’n 750.000 mensen die dit doen, 5.4% van de inwoners van Florida. Het moordcijfer is sinds invoering met ruim 36% omlaag gegaan, waar deze voor de gehele VS met 15% is gedaald. Waar het moordcijfer voor Florida in 1987 nog boven het landelijk gemiddelde lag, ligt dat er nu onder. Texas heeft een gelijksoortige wet in 1990 aangenomen en ook hierna is er een daling van 30% in het aantal moorden waar te nemen.
Andere voorbeelden zijn ook op lokaal niveau waar te nemen. In het plaatsje Kennesaw in de staat Georgia werd in 1982 een controversiële wet aangenomen die ieder hoofd van een huishouden verplichtte een wapen aan te schaffen en in huis te hebben. Het gevolg was een scherpe daling van het aantal inbraken. In 1991, 10 jaar nadat deze wet werd aangenomen, was het aantal inbraken nog steeds 72% lager dan voor invoering van de wet. Nu pleit ik zeker niet voor het invoeren van deze wet. Wapenbezit zou vrijwillig en een individuele keuze moeten zijn. Maar het illustreert zeker de positieve effecten van wapenbezit.
Een ander goed voorbeeld nam plaats in 1967 in de stad Orlando, Florida. In dat jaar werd er een populaire cursus georganiseerd door de lokale politie voor vuurwapenbezit voor vrouwen. Het resultaat hiervan was dat verkrachtingen in Orlando het jaar daarop met 88% afnamen en het aantal inbraken 25% lager lag. Dit terwijl deze cijfers in de rest van de staat gelijk bleven.
Ook op landelijk niveau zijn deze cijfers terug te zien. De VS is immers niet het enige land waar vrij wapenbezit is toegestaan. Het beroemd veilige Zwitserland is zeer liberaal jegens wapenbezit. Er zijn op dit moment in Zwitserland zo’n 1.2 tot 3 miljoen wapens in private handen. Ongeveer 500.000 hiervan zijn zware, automatische wapens. Op een bevolking van ongeveer 7.6 miljoen mensen zijn dit aanzienlijke aantallen. Toch betekent dit niet dat de Zwitsers elkaar op grote schaal doodschieten. Sterker nog, uit de Zwitserse politiestatistieken blijkt dat er in 2006 in het hele land 34 moorden of pogingen tot moord werden gedaan met een vuurwapen. Een zeer laag aantal. Zwitserland is een van de veiligste landen van deze wereld, je denkt als crimineel namelijk wel twee keer na voordat je een chalet overvalt als er een flinke kans is dat de eigenaar een machinegeweer bezit.
Andere landen met vrij wapenbezit zijn Israel en Nieuw Zeeland. Ook hier is het aantal moorden en inbraken relatief laag. Vrij wapenbezit zorgt dus voor minder criminaliteit en een veiligere samenleving. Chaos en anarchie zijn ver te zoeken.
Naast het verlagen van criminaliteit biedt vrij wapenbezit ook nog voordelen aan specifieke bevolkingsgroepen. Vrij wapenbezit bevoordeelt met name fysiek zwakkere mensen zoals ouderen en fysiek gehandicapten. Deze groepen zijn met een wapen namelijk een stuk beter in staat om criminelen van zich af te weren. Zonder wapen zijn deze groepen gedwongen zich fysiek te verzetten tegen criminelen en staan ze daarom dus vaak machteloos..
Tenslotte is er simpelweg geen vervanging voor het bezitten van een wapen om jezelf te verdedigen. Immers, de politie kan nooit zo snel ter plaatse zijn als dat jij dat bent. In gunstige gevallen is er binnen 10 tot 20 minuten politie op de plek van een misdaad en dit is enkel in het geval dat iemand de gelegenheid heeft om de politie op de hoogte te stellen van een misdaad. Helaas is dit vaak onmogelijk en komt de politie dan niet of te laat aan. Het bezitten van een wapen is dan wellicht de enige manier om een misdaad te voorkomen en werkt effectiever dan simpelweg het monopolie op geweld bij de politie te laten.
Toch zijn er veelgehoorde tegenwerpingen tegen het bezitten van wapens. Deze berusten vaak op misverstanden en gebrekkige informatie dat gevoed wordt door een sterke emotionele reactie op het onderwerp. Ik zal enkelen van deze tegenwerpingen proberen te ontkrachten.
Het is gevaarlijk voor kinderen en er zullen veel ongelukken gebeuren.
Ja, dat is waar, vuurwapens zijn gevaarlijk, ze vragen dan ook om verantwoordelijkheid van de eigenaar. Toch zijn er in dit leven veel zaken die gevaarlijk zijn voor kinderen: schoonmaakmiddelen, keukenapparatuur, een friteuse, in de auto rijden zonder gordel, en dit zijn slechts enkele voorbeelden. Het leven zit vol risico’s en gevaren en het beste dat iemand kan doen is verantwoordelijk met situaties omgaan, zo ook met vuurwapenbezit. Dit is echter wel degelijk het geval in samenlevingen waar er sprake is van vrij wapenbezit. Ongelukken zijn helaas nooit volledig te voorkomen, maar dit is nog geen reden om bijvoorbeeld het bezit van messen en schoonmaakmiddelen volledig te verbieden. Hetzelfde zou moeten gelden voor wapens.
Toch valt het aantal ongelukken mee. Uiteraard hoor je de tragische verhalen van kinderen die het wapen van de ouders weten te vinden. Ondanks de tragiek van deze individuele gevallen blijft dit een procentueel zeer laag aantal. Zo is het aantal fatale vuurwapen ongelukken in de VS slechts 0.5% van het totale aantal jaarlijkse doden aan ongelukken. In 2007 waren er 613 fatale ongelukken met vuurwapens, waarvan 65 door kinderen jonger dan 15 jaar. In een land met 70 tot 80 miljoen wapeneigenaren is dit, hoewel het uiteraard tragisch is, zeker geen reden om wapenbezit in z’n geheel te verbieden.
We krijgen Amerikaanse toestanden!
Dat ligt eraan, waar in Amerika wordt er bedoeld?
Er bestaan veel misverstanden over Amerika en over de stand van zaken met wapenbezit in de VS. Er wordt geschat dat van de 300 miljoen Amerikanen er 70 tot 80 miljoen een wapen bezitten en dat er ongeveer 250 miljoen vuurwapens in Amerika zijn. Toch zien we geen miljoenen schietpartijen. De FBI schat dat er jaarlijks ongeveer 10,800 mensen omkomen door moord met een vuurwapen. Dit lijkt een enorm aantal mensen, maar een verdere bestudering van het cijfer laat zien dat dit geenszins als een bewijs kan worden gezien dat vrij wapenbezit hier schuldig aan is.
Immers, er bestaat in de VS een groot onderscheid in vuurwapenbeleid. In sommige staten zoals New Hampshire, Kentucky en Montana kan iemand een wapen open en bloot bij zich dragen. In andere staten mag iemand een verborgen wapen bij zich hebben en in sommige staten, zoals Illinois en Wisconsin zijn er strengere wetten en beperkingen. Veel staten laten echter ruimte voor steden en dorpen om bepaalde eisen of beperkingen aan wapenbezit te stellen. Als hiermee rekening wordt gehouden zien we een interessante verschuiving in het aantal doden. Deze blijken naar verhouding meer plaats te vinden in die gebieden en steden waar er strenge beperkingen of zelfs verboden zijn op het bezitten van vuurwapens.
De hoofdstad van Amerika, Washington DC, is een stad waar een van de meest strenge antiwapenbezit wetten geld. In 1976 is een wet aangenomen die in feite het bezit van pistolen verbiedt. Toch had Washington tot voor kort de dubieuze eer om zich de ‘moordhoofdstad’ van de VS te mogen noemen. Die titel is inmiddels overgenomen door steden als Detroit, Chicago en New Orleans, maar ook hier gelden scherpe beperkingen. Na Katrina werden er zelfs vuurwapens geconfisqueerd in New Orleans van burgers die deze legaal bezaten. Het resultaat is dat dit enkele van de meest onveilige steden in de VS zijn met de hoogste moordcijfers.
Een ander cijfer dat interessant is, is het aantal vuurwapens in Amerika. Op dit moment zijn dat er ongeveer 250 miljoen, maar in 1991 waren dat er ongeveer 90 miljoen minder. Tegenstanders van vrij wapenbezit claimen dat een toename in het aantal wapens tot een onveiligere en gewelddadigere samenleving leidt. Het tegendeel is echter waar, ondanks de sterke toename in het aantal vuurwapens is gewelddadige criminaliteit in de periode tussen 1991 en 2008 met 43% afgenomen. Wapenbezit is nog nooit zo wijdverspreid geweest in de VS en criminaliteit is in 35 jaar niet zo laag geweest. In dezelfde periode zijn er verschillende federale antiwapenbezit wetten verstreken en niet vervangen en heeft de Supreme Court van de VS in 2008 een sterke pro-wapenbezit uitspraak gedaan in de zaak DC vs. Heller. Dit heeft echter niet geleid tot hogere vuurwapencriminaliteit.
Landen als Amerika en Zwitserland zijn dunbevolkt. Het kan nooit goed werken in een dichtbevolkte ‘stadstaat’ als Nederland.
Gelukkig niet waar. Niet heel Amerika is dunbevolkt en er zijn legio voorbeelden van steden waarin er vrij wapenbezit is zonder problemen. Kijk bijvoorbeeld naar de stad Arlington in de staat Virginia, een stad die groter is dan steden als Arnhem, Nijmegen en Dordrecht. Wapenbezit is hier relatief vrij en wijdverbreid. In 2001 vielen hier 2.1 doden per 1000 inwoners door moord. Vergelijk dit bijvoorbeeld met Washington, DC. dat een aantal moorden van 46.4 per 100.000 had in hetzelfde jaar met zeer strenge antiwapen wetten en bedenk dat de steden een paar honderd meter uit elkaar liggen.
Ook in Geneve in Zwitserland is het aantal moorden bijna onvoorstelbaar laag. Het punt is dat wapenbezit ook in verstedelijkt gebied werkt en voor een veiligere samenleving zorgt. Dit zal zeker ook in Nederland het geval zijn.
Maar dit betekent dat elke gek een wapen kan kopen en zomaar op iedereen kan gaan schieten, kijk maar naar de schietpartijen op Amerikaanse scholen!
Helaas is dit niet enkel voorbehouden aan landen waar vrij wapenbezit is. Twee maanden geleden was er een schietpartij op het Rio aan de Maas festival in Arnhem waarbij meerdere mensen gewond raakten. Op 5 september was er plotseling een schietpartij tijdens een groot feest in Zoetermeer waarbij een 22 jarige om het leven kwam. Of kijk naar onze buurlanden. Begin juni was er een gek in Engeland die met een shotgun op moordtocht ging en meerdere mensen zonder reden doodschoot. Op 19 september begon een vrouw in het zuid-Duitse Lorrach opeens op straat wild om haar heen te schieten, met meerdere doden tot gevolg. Of ook dit jaar was er een schietpartij op een Duitse middelbare school. Zowel Engeland als Duitsland zijn landen met sterke beperkingen op wapenbezit. Dit mocht niet baten. Gekken kwamen ook hier aan wapens en gebruikten deze om mensen te doden.
Gekken houdt je dus altijd. Het verschil met een samenleving waarin vrij wapenbezit wel is toegestaan is dat burgers dan wel de mogelijkheid hebben om zich hiertegen te weren. In een land waar wapenbezit aan banden wordt gelegd zijn burgers weerloos tegen dit soort gekken.
Vrij wapenbezit levert dus vaak een sterke emotionele reactie op. De tegenstrijdigheid die de gedachte oplevert dat het toelaten van wapenbezit een samenleving minder gewelddadig maakt is ook goed voor te stellen. Het liefst wil iedereen dat er geen wapens nodig zijn in de wereld. Helaas werkt de wereld niet zo. Ondanks alle emotionele tegenwerpingen pleiten de feiten voor het individuele recht op het bezitten van wapens voor zelfverdediging.
Daarnaast berusten de tegenwerpingen van tegenstanders vaak enkel op emoties. Het aantal ongelukken is beperkt, samenlevingen worden er niet onveiliger en geweldadiger op en het aantal moorden met vuurwapens neemt niet toe. In alle landen en regio’s waar vrij wapenbezit heerst zien we grotere veiligheid, minder geweld, zeker geen chaotische toestanden en trotse, vrije burgers die zichzelf kunnen beschermen. Vrij wapenbezit is een essentieel onderdeel van individuele vrijheid en van een vrije en veilige samenleving.