Daar kom je nu pas mee!

Door Molinari

23 mei 2010

De grote politieke partijen hielden al die jaren een grote tovertruc achter de hand.

Donderdag is de doorrekening van de verkiezingsprogramma's gepresenteerd. En na het kijken van de persconferentie en het lezen van het rapport was ik woest. Ik voel me belazerd.

Laten we er even van uit gaan dat dit verhaal zoals dat ons wordt voorgespiegeld klopt en dat deze berekeningen overeenstemmen met de werkelijkheid. Dat deze heren ons nu eens gewoon keihard de waarheid hebben verteld.

Het is dus kennelijk mogelijk om dertig miljard per jaar weg te bezuinigen zonder al te veel negatieve effecten. Sterker nog, het zal allemaal leiden tot verbeteringen.
Dan staat er dus dat alle grote partijen de benodigde dertig miljard per jaar aan ombuigingen keurig zullen realiseren. Niet allemaal even snel. Maar ze krijgen het voor elkaar.

Dit alles weten zij te realiseren zonder ingrijpende gevolgen voor de koopkracht. Hier en daar gaat er iemand iets op achteruit, maar over de hele linie ziet het er goed uit.

De werkgelegenheid zal gaan stijgen. Partijen zullen de arbeidsmarkt aanpakken en er zal daardoor meer gewerkt worden. Dit is ook nog eens goed voor de rekensommetjes want dat betekent dat de koopkrachtberekeningen er weer wat positiever uitzien.

Het onderwijs wordt een punt van aandacht en daar wordt zelfs extra aan uitgegeven. Daarbij kan er bij de meeste partijen ook nog iets vanaf voor het milieu. Dus meer kennis en meer duurzaamheid in onze toekomst. Het klinkt allemaal heel goed.

Weet u waarom ik kwaad ben? Omdat er dus kennelijk een manier is om voor minder geld betere uitkomsten te krijgen. Het is dus kennelijk mogelijk om dertig miljard per jaar weg te bezuinigen zonder al te veel negatieve effecten. Sterker nog, het zal allemaal leiden tot verbeteringen.

Uit deze rapporten blijkt dat er jarenlang teveel is uitgegeven en dat dat eigenlijk niet nodig was.
Maar welke wijsheid hebben we er de laatste maanden bij gekregen? Hadden we dit pakket vijf jaar geleden in kunnen voeren? Dat had zeker gekund. Het was zelfs nog wat makkelijker geweest omdat de staatsschuld toen nog flink lager was. Dat had ons dus vijf jaar lang vele miljarden gescheeld. En ze hebben het niet gedaan terwijl ze het wel konden.

Is er een reden om aan te nemen dat ze dit veertig jaar niet hadden kunnen doen? Dat had zeker gekund. De huidige verkiezingsprogramma's zijn niet gebaseerd op nieuwe inzichten. De economische theorie die je nodig hebt hiervoor was er veertig jaar geleden ook al. En eigenlijk was die kennis er al ver daarvoor.

Als het waar is wat er in het rapport staat dan zijn we belazerd.
Nu zult u zeggen dat het komt door de crisis. Daarom moeten ze nu bezuinigen. Inderdaad daarom moet het nu. Maar dat wil niet zeggen dat het jaren terug niet kon. Ze leggen nu een blauwdruk neer hoe de overheid kan verkleinen en tegelijkertijd de economie weer op de been geholpen wordt. Zonder alle problemen was dit alleen maar makkelijker geweest.

Uit deze rapporten blijkt dat er jarenlang teveel is uitgegeven en dat dat eigenlijk niet nodig was. Mijn pensioengeld is straks niets meer waard als de euro het begeeft en hier wordt even voorgerekend dat het allemaal niet nodig was. De komende generaties zitten met een torenhoge schuldenlast. En er wordt ons nu even keihard voorgerekend dat er een recept was waarmee we van de staatsschuld af kunnen komen. En ze hebben er alleen voor gekozen om dat recept nu pas bekend te maken. Als het waar is wat er in het rapport staat dan zijn we belazerd. Dan is er dertig miljard per jaar teveel uitgegeven terwijl dat niet nodig was.

Over de auteur

Molinari is een alias refererend naar Gustave de Molinari, een Belgische econoom uit de 19de eeuw.

De Molinari was een van de eerste economen die voorstander was van de privatisering van politie- en defensietaken.

MeerVrijheid
webmaster@meervrijheid.nl