Belasting heffen onder het bestaansminimum
Door Molinari
21 mei 2010
Hoe de staat met de ene hand geld van armen afpakt en het met de andere hand weer teruggeeft.
Belastingen zijn een behoorlijke last voor de zwakkeren in de samenleving. Ondanks dat het motto de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten zo vaak gebezigd wordt. Onlangs heb ik al stil gestaan bij de situatie van mensen die een minimuminkomen hebben en toch honderden euro’s belasting moeten betalen. Nu wil ik nog een trede afdalen naar het bestaansminimum.
Het heffen van belasting over inkomens op of rond het bestaansminimum gaat elke sociale doelstelling te buiten. |
Het heffen van belasting over inkomens op of rond het bestaansminimum gaat elke sociale doelstelling te buiten. Als mensen toch nog niet in hun bestaan kunnen voorzien, hoe kun je dan nog even langs komen met het verzoek om nog even een bijdrage te doen voor de staatskas.
Het is zeker niet uitzonderlijk dat mensen minder verdienen dan het minimumloon. Mensen met een laag inkomen kunnen ook in deeltijd werken en dan komen ze alsnog uit op een inkomen dat onder het minimumloon ligt.
Laten we eens kijken naar zeventig procent van het minimumloon. Dan verdien je ongeveer 1000 euro per maand. Maar dan moet je toch nog steeds 120 euro inkomstenbelasting betalen. En als dit geld wordt uitgegeven dan gaan daar nog eens btw en accijns overheen. Als je nauwelijks of niet in je onderhoud kunt voorzien dan is honderd tot tweehonderd euro heel veel geld. De grens voor het betalen van inkomstenbelasting ligt zelfs bij 525 euro. En dat is uiteraard ruim onder bestaansminimum.
Eerst creëer je een probleem door mensen die het niet kunnen betalen toch belasting te laten betalen. En vervolgens ga je Sinterklaas spelen door deze mensen cadeautjes te geven. |
Deze mensen kunnen vaak wel aanspraak maken op allerlei regelingen zoals de huurtoeslag. Maar dit lijkt me nogal een omslachtige werkwijze. Eerst creëer je een probleem door mensen die het niet kunnen betalen toch belasting te laten betalen. En vervolgens ga je Sinterklaas spelen door deze mensen cadeautjes te geven. Niet alleen een kromme oplossing ook een zeer kostbare. Want deze werkwijze houdt heel wat ambtenaren van de straat.
Het is veel efficiënter om de arbeidskorting flink te verhogen. Verhoog deze arbeidskorting met tweehonderd euro per maand en dan hoeft er tot het minimumloon geen belasting betaald te worden. Allerlei regelingen zoals huurtoeslagen kunnen dan worden afgebouwd. Doordat een hele bureaucratische schakel verdwijnt zijn er twee voordelen. Ten eerste bespaar je veel geld door mensen het geld direct te laten houden in plaats van het rond te pompen door de bureaucratie. Ten tweede zullen de armsten veel minder afhankelijk zijn van allerlei bijzondere regelingen.
Deze belastingvoordelen moeten wel bekostigd worden uit het verkleinen van de overheid. De belastingen op overige inkomens moeten zeker niet worden verhoogd. Lastenverzwaringen zullen ervoor zorgen dat de groei van de werkgelegenheid afneemt. Dit is uiteraard ook schadelijk voor de werklozen.
Door het simpelweg verhogen van de arbeidskorting verdwijnt een hele bureaucratische schakel. |
Door de lagere belasting voor de lagere inkomens zal de motivatie onder die groep om aan het werk te gaan toenemen. Dit zorgt voor nog een besparing in kosten. Het verlagen van de belasting op lagere inkomens heeft nog talloze andere voordelen. Zo kan de armoede erdoor afnemen hetgeen ook betekent dat de steun op dit gebied kan worden afgebouwd. Nu wordt er steun gegeven aan de armen nadat er eerst geld is afgenomen. Dat is uiteraard het paard achter de wagen spannen.
De belastingheffing op de laagste inkomens kan wat mij betreft helemaal verdwijnen. Dus zeker tot aan het minimumloon de inkomstenbelasting naar nul euro. Er zijn vele voordelen. De armoede onder mensen met een laag arbeidsinkomen zal afnemen. Het functioneren van de arbeidsmarkt zal verbeteren waardoor de werkloosheid afneemt. De kosten voor armoedebestrijding, huurtoeslag en dergelijk zullen lager worden. En er zal een flink stuk bureaucratie verdwijnen waardoor er veel kosten worden bespaard. Maar het belangrijkste is wel dat de armsten hun eigen geld gewoon mogen houden. Het is niet te geloven dat de armsten belasting moeten betalen en vervolgens hun hand op moeten houden om dat geld weer terug te krijgen.
Gerelateerde links:
-
Inkomensnivellering
-
Rechtse herverdeling
-
Negen nadelen van de verzorgingsstaat (en één voordeel)
-
De valkuil van het armoedebeleid
Over de auteur
Molinari is een alias refererend naar Gustave de Molinari, een Belgische econoom uit de 19de eeuw.
De Molinari was een van de eerste economen die voorstander was van de privatisering van politie- en defensietaken.