Diversiteit en de vrije markt

Door Steven Horwitz

8 juli 2010

Linkse mensen zijn vaak voor diversiteit en tegen de markt. Dat is vreemd.

Een alom gevierde doelstelling in zowel de academische wereld als elders is "diversiteit." Het diversificeren van personeel, studenten, of bestuur zal, zo wordt gezegd, leiden tot betere uitkomsten voor iedereen. Het "op Amerika laten lijken" van zulke entiteiten wordt alom geaccepteerd als een gewenst doel.

Ik will noch dit, noch de aanname dat de beste of enige mogelijke maatstaf van diversiteit is hoe mensen "eruit zien" (in tegenstelling tot bijvoorbeeld wat ze "denken") in twijfel trekken. In plaats daarvan wil ik suggereren dat als de voorstanders van diversiteit het echt menen ze veel grotere voorstanders van de markt moeten zijn dan ze nu veelal zijn.

Markten zijn niet alleen afhankelijk van reeds bestaande diversiteit, maar zorgen daarnaast zelf ook voor nog meer diversiteit. Het eerste punt is een kwestie van basale economische theorie. Markten zijn gebaseerd op ruil, en ruil vereist privaat eigendom. Wat het ruilen van ons pivaat eigendom, inclusief de beschikking over onze arbeid, zo productief maakt is dat we allemaal verschillende vaardigheden en talenten hebben die ons in staat stellen om ons te specialiseren in het produceren van sommige dingen in plaats van andere. Het is de diversiteit van onze vaardigheden en talenten die de motor zijn achter de productiviteit van de markt.
 

Markten zijn niet alleen afhankelijk van bestaande menselijke diversiteit, maar ze leiden ook tot meer diversiteit.

Zelfs in onze vroegste menselijke geschiedenis verzekerde de mogelijkheid tot handel  ons van dat de mensen die goed waren in het produceren van voedsel nuttig waren voor degenen die weer goed in andere dingen zijn. Net zoals de samenleving profiteert van de wever die kleren maakt. Maar deze wederzijds voordelige ruilhandel vindt het makkelijkst plaats in een wereld waarin privaat eigendom beschermd wordt en waarin geld wordt gebruikt. Dit proces wordt door economen specialisatie door "comparatief voordeel" genoemd. Dit is slechts een ander woord voor "diversiteit."
 

Het is de diversiteit van onze vaardigheden en talenten die de motor zijn achter de productiviteit van de markt.

Sterker nog, de wet van het comparatief voordeel toont aan dat zelfs diegene die minder goed is in alle dingen dan alle andere mensen zich nog steeds kan specialiseren in datgene waarin hij relatief het beste is en zo op deze manier toch een bijdrage kan leveren aan de toename in sociale welvaart. De markt heeft niet alleen plaats voor verschillende soorten talenten, maar ook in verschillende mates van talent. In een totale vrije markt kan iedereen die iets van waarde kan produceren een plaats vinden. Ludwig von Mises veralgemeniseerde dit inzicht tot alle vormen van menselijke samenwerking en noemde het "de wet van de associatie": Wanneer mensen zich specialiseren in productie en ruil om zo te krijgen wat ze willen, zullen ze interafhankelijkheden onder elkaar creëren die vormen van associatie en samenwerking zijn, en die tesamen de samenleving uitmaken. Specialisatie en ruil isoleren en atomiseren ons niet; ze stellen ons juist in staat om voordeel te halen uit onze diversiteit die zo ten goede van ons allen komt. 

Dit punt werd goed uitgedrukt door de Britse rabbijn Jonathan Sachs die schreef: "Het is door ruil dat onze verschillen een zegen in plaats van een vloek worden." Menselijke diversiteit zorgt ervoor dat ruil een proces wordt waarmee de welvaart verhoogd wordt.

Het creëren van diversiteit
Maar dit is slechts de helft van het verhaal. Markten maken niet alleen gebruik van de diversiteit die al bestaat, maar ze zijn ook cruciaal voor het creëren van meer diversiteit dan er anders zou zijn geweest. Als we diversiteit hier begrijpen als iets dat om ras en etniciteit draait, dan is het belangrijk om op te merken dat markten het niet alleen mogelijk hebben gemaakt voor mensen om met een steeds grotere verscheidenheid aan mensen om te gaan, zowel in het echte leven als electronisch, dan voorheen.
 

Het is door ruil dat onze verschillen een zegen in plaats van een vloek worden.

De menselijke diversiteit die zelfs de armste, geografisch meest geisoleerde Amerikanen zowel in het echte leven als electronisch tegenkomen is talloze malen groter dan in de zeer kleine, homogene bubbels waar onze voorouders generaties geleden in verkeerden. Vriendschappen, huwelijken en professionele relaties die door rassen en etniciteiten heen lopen zijn allemaal veel gewoner geworden doordat de markt de kosten van het ontmoeten van nieuwe mensen uit de hele wereld drastisch verlaagd heeft.

Als markten meer welvaart creëren, wordt het werk steeds gespecialiseerder, wat weer een andere manier is waardoor markten voor meer diversiteit zorgen. Het scala aan mogelijke banen dat mensen tegenwoordig hebben is vele malen groter dan het honderd jaar geleden was. Dit zorgt niet alleen voor meer welvaart, maar ook voor meer mogelijkheden om mensen te ontmoeten die op de een of andere, fundamentele manier `anders` zijn. Denk eens aan alle banen die honderd jaar geleden nog niet eens bestonden. Dat aantal is veel groter dan het aantal banen dat in die tijd verdwenen is. Een toename in specialisatie betekent natuurlijk ook een toegenomen afhankelijkheid van ruil, wat op haar beurt weer zorgt voor een toegenomen afhankelijkheid van elkaar.

Wanneer diegenen die pleiten voor meer diversiteit op het werk, in de klas, of in de regering dit doen omdat ze denken dat een toename in diversiteit, in onderlinge afhankelijkheid, en in de omgang met mensen die anders zijn, goede dingen zijn, dan zouden ze juist veel aandacht moeten besteden aan het vrij maken van markten, en niet alleen aan beleidszaken. In de geschiedenis van de mensheid heeft niets voor meer diversiteit gezorgd en van meer diversiteit geprofiteerd dan de markt.

Steven Horwitz

Dit artikel verscheen eerder op de website van de Foundation for Economic Education en werd voor MeerVrijheid vertaald.

Gerelateerde link:
- Het vrijheidsideaal
- Rosa Parks: Winstbejag tegen racisme
- Een open brief aan mijn linkse vrienden