Leeftijdsdiscriminatie

Door Molinari

11 februari 2010

Overheidsregels voeden het.

Supermarkten willen hun oudere werknemers kwijt. Nadat de jongeren 18 zijn geworden wil de supermarkt liever van deze werknemers af. Ze zijn dan te duur geworden.

De supermarkten proberen de optimale situatie te creëren gegeven de omstandigheden. Ze reageren op prikkels die uit de samenleving op hen afkomen. De discriminatie is niet ingegeven door de vrije markt zoals veel mensen denken. Op een vrije markt zou dit gedrag niet voorkomen. Deze discriminatie wordt veroorzaakt door de regels van de overheid.

De overheid heeft een minimumloon ingesteld. Nu denken de meesten dat een minimuloon ervoor zorgt dat werkgevers daardoor een werknemer niet te weinig kunnen betalen. Maar de andere kant is dat werknemers niet een lager loon kunnen bieden als zij op deze manier hun baan kunnen behouden. Dat is ook de reden dat vakbonden deze regel verdedigen. De werknemers met vaste contracten hadden hierdoor minder concurrentie door de minimumloonregeling. Er konden niet ineens sollicitanten komen die voor veel minder aan het werk gingen. Dit is een bedreiging voor de zittende werknemers.

Inmiddels zijn de werkgevers wijzer geworden en hebben ze bijgeleerd. Ze maken gebruik van tijdelijke contracten om de regels te omzeilen. Vooral de mensen zonder een vast contract ondervinden hier hinder van.

Het minimumjeugdloon zorgt ervoor dat iemand van 16 zich aan kan bieden voor een lager bedrag dan iemand van 18. In de volksmond wordt gezegd dat de 18-jarige te duur is. Deze 18-jarige zou liever zijn baan behouden dan beschermd te worden door een minimumloonregeling. Hij wordt nu wel beschermd tegen te lage betaling, maar hij heeft helaas geen baan meer. Dat schiet natuurlijk niet op.

De 16-jarige en de 18-jarige concurreren om dezelfde baan. Maar de wetgever heeft de concurrentieverhoudingen verstoord. Dit is oneerlijk voor de 18-jarige die hierdoor zijn baan verliest.

Op een vrije markt zouden de jongeren van verschillende leeftijden eerlijk met elkaar concurreren. Het probleem van te dure werknemers zou dus niet niet bestaan. Waarschijnlijk zou de oudere werknemer iets meer krijgen op basis van ervaring. Maar als de oudere werknemer dit zou willen dan zou deze zichzelf tegen een lager loon aan kunnen bieden.

Helpt het om deze jongeren te beschermen met een ontslagverbod? Dit is een standaardreactie. Overheidsingrijpen zorgt voor een probleem en de reactie is nog meer overheidsingrijpen. Maar een ontslagverbod zal de jongeren niet helpen. Het verschuift alleen het probleem. Nu heeft de 16-jarige niet meer de kans om in aanmerking te komen voor de baan. Ook hier ontstaat dus oneerlijke concurrentie tussen de werknemers. Alleen is er nu een ander slachtoffer. Dit slachtoffer is onzichtbaar terwijl degene die ontslagen wordt wel zichtbaar is. Helaas reageren beleidsmakers te vaak alleen op de zichtbare gevolgen.

Om al deze onrechtvaardigheid weg te werken wordt regel op regel gestapeld. Steeds weer leiden de regels tot nieuwe problemen en hiervoor komen nog meer regels. Dit terwijl je het ook over had kunnen laten aan de werknemers en de werkgevers. Deze hadden op vrijwillige basis met elkaar tot overeenstemming kunnen komen.

Je moet jezelf toch afvragen waarom het goed is voor mensen om ze het recht te ontzeggen om voor een lagere salaris te werken. Waarom zou je deze vrijheid willen inperken? Het alternatief voor deze persoon is helemaal geen baan en dat betekent helemaal geen inkomen. Laat de keuze dus bij de mensen zelf en neem geen vrijheden af. Laat mensen op eigen benen staan. Daarmee help je ze meer als met deze schijnbescherming.

Marcel Meijer

.