In Memoriam, Pamela Hemelrijk (1947 - 2009)
Door Frank Karsten
30 september 2009
Dat was schrikken Pamela. Nou ben je plots van ons heengegaan.
Aangezien we elkaar kenden en er zo'n 60 stukken van je zijn gepubliceerd op MeerVrijheid lijkt het mij gepast wat te vertellen over jou en hoe ik je kende.
Ik ontmoette je nadat je met ruzie was vertrokken bij het AD. Op de herdenking van Pim in 2003. Vernam later via via dat je libertarische interesses had gekregen. De boekentips die Bart Croughs je gaf nam je gretig aan. Hoppe, Rothbard en Mises waren aan jou duidelijk wel besteed.
De omslag duurde niet lang. Het libertarische idee ging erin als Gods woord in een ouderling. Je stukjes kwamen op MeerVrijheid en we kregen vaker contact. Ik herinner mij dat ik eens bij je op bezoek kwam op de Prinsengracht om je te helpen met computerproblemen. Nadien zaten we op het balkon boven het verkeer en babbelden over de boeken die je gelezen had en het plezier waarmee je de nieuwe ideeën omarmde. Maar er waren nog wat twijfels bij de anarchistische variant van het libertarisme. Ik gaf je wat argumenten maar je was natuurlijk niet meteen overtuigd. Ik geloof eigenlijk niet dat die argumenten er veel toe deden want jouw liefde voor de radicale gedachte deed de rest. Going all the way sprak jou altijd aan, een eigenschap die ik ook in je waardeerde. Niet bang consequent te zijn in een idee. Vanaf die tijd was je een evangelist voor het libertarisme Geweldig!
En uitdragen deed je met verve. Je beklaagde je er soms over dat anderen niet ontvankelijk waren voor je argumentatie. Ik begreep dat wel een beetje. Je had natuurlijk de felheid van een bekeerde. En dat schrikt af. Ik adviseerde je wat meer stroop te gebruiken en wat minder de stok. Maar ik had er geen hoop op dat je dat daadwerkelijk zou doen. Pamela is nou eenmaal Pamela.
De boosheid over politici en je nieuwe inzichten vertrouwde je toe aan het papier en dat publiceerde ik dan op MeerVrijheid. De lezers waren verguld van je. Je had opvallend veel fans onder de sitebezoekers en mij bereikten veel complimenten over je schrijfsels. Dat je een column kreeg in de Metro was een godsgeschenk voor mij en je andere fans. En zo kon je werk en hobby weer bij elkaar brengen.
En toen was er nog het prachtige anti-socialistisch manifest. Dat je naar eigen zeggen in een opwelling had geschreven en op het internet had geplaatst. En prompt belde dagblad Trouw met de vraag of ze het mochten publiceren.
Je was een voorvechter geworden van individuele vrijheid maar helaas was je behoorlijk pessimistisch over de toekomst ervan. Zo vreesde je bijvoorbeeld dat de overheid het internet zou dichttimmeren. En over de toenemende centralisatie binnen Europa was je eveneens somber. Gelukkig kon ik je af en toe opmonteren, maar dan moest ik soms praten als Brugman.
Het was als lezer niet moeilijk de verontwaardiging en boosheid in jouw columns op te merken. Het spatte namelijk van het papier af. En daarmee gaf je uiting aan de woede en frustratie die veel mensen voelen over politici en hun malle fratsen. Je wilde ze allemaal bij hun kladden grijpen en flink door elkaar schudden. Eén stukje staat mij met name bij, een waarvan ik erg genoot. Die over Flappie, de haas die van zijn hok moest worden gelicht door de politie. Een trieste affaire maar zoals jij het verwoordde met bv 'Heer lieve Heiland, verlos ons van de do-gooders!' en 'zwakbegaafde nitwits zonder enige diepgang of dossierkennis' was erg vermakelijk.
Rust zacht lieve Pamela.
Wilt u hier een reactie achterlaten dan kunt u die mailen naar fkarsten@meervrijheid.nl
Gerelateerde links
- Rouwbrief Pamela Hemelrijk
- Alle stukken van Pamela op MeerVrijheid
- Een interview van Vrijheid Radio met Pamela (MP3)
Reacties
dag pamela. dag schrijver van gevoelens over en ervaringenen met pamela. ik hoop van ganser harte dat jij pamela niet veel geleden hebt. als dat wel zo is geweest, dan heb jij je er vast heel kranig door heen geworsteld. libertarian zijn is een gave, een geschenk, maar wel ook een opgaaf in deze maatschappij van soms o zo domme en jaloerse mensen. veel liefs van marian de rooij.
Lieve schat jij laat een grote leegte achter.
ik ben blij dat ik veel van jouw stukken heb mogen lezen.
Door mijn verblijf in het buitenland kan ik lichamelijk niet aanwezig zijn.
Pamela tot ziens.
groeten van
.g.de wilde
mooi stukje over een bijzondere dame, gecondoleerd,
AZ
Zeer mooi stuk, Frank.
Dat Pamela niet meteen overtuigd was door jouw argumenten voor de anarchistische variant van het libertarisme pleit voor haar, zou ik zeggen ;-)
Dat stuk over Flappie had ik nog niet gelezen. Prachtig, inderdaad. Die boosheid is iets wat ik ook heb, maar ik kan ze niet verwoorden. Boosheid wordt dikwijls aanzien als een zwakte, maar in een bezopen wereld waar misdadigers vrijuit gaan en slachtoffers worden bestraft lijkt het wel de enige redelijke reactie.
Beste groeten,
Johan
Lieve Pamela,
Dank voor je vele heerlijke frisse en inspirerende kijkjes op ons bestaan. Dank ook voor je getoonde journalistieke moed om stelselmatig
voor de media-meute uit te lopen. Helaas, weer een vrijdenkend pareltje minder.
Kind regards / Met vriendelijke groet,
Ashley Pietersen
De vijver in het lage licht
Omvademend het stervend blad
Tot innigheid bereid.
Ver van het zielloos, zelfzucht zicht
van wie niets ziet, van wie vergat
Waartoe dit leven heeft geleid:
weemoedigheid rond herfstgericht
Nanda van der Zee
29 september 2009
Lieve Pamela, je was mijn held.
Rust in vrede.
Henny Ligthart
Over de auteur
Frank Karsten is oprichter van de Stichting Meervrijheid en hoofdredacteur van de bijbehorende website.
Samen met Karel Beckman schreef hij De Democratie Voorbij, een boek dat inmiddels in 20 talen beschikbaar is.
In 2018 publiceerde hij De DiscriminatieMythe, waarin hij een kritische visie op het gelijkheidsdenken uiteenzet.