Valse verwijten

Door Thomas Sowell

1 juni 2009

Na vrijwel elke ramp die door federale politici gecreëerd wordt kan men het geschuifel horen van voeten op zoek naar dekking, vingers zien wijzen in elke richting weg van Washington, en allerlei zwarte schapen voor Congrescommissies zien slepen om op tv gekapitteld te worden voor de rampen die door de leden van diezelfde commissies veroorzaakt zijn.

Het woord dat eindeloos herhaald wordt tijdens deze politieke poppenkasten is "dere­gu­le­ring." De redenering is dat het een gebrek aan overheidstoezicht was dat de "hebzucht" in de privésector toeliet de natie in een crisis te storten die alleen door Washington kan opgelost worden.

Wat voor flauwekul dit is wordt duidelijk wanneer men de feiten nakijkt en ziet dat het precies de politici waren die lagere normen oplegden voor kredietverstrekking. Het wa­ren leden van het Congres (van beide partijen) die de banken en de hypotheekopkopen­de reuzen Fannie Mae en Freddie Mac dwongen om riskante leningen te aanvaarden, in de naam van "betaalbare huisvesting" en meer woningeigendom. Presidenten van beide partijen deden hieraan mee.
 
De meeste mensen hebben geen tijd om de notulen van het Congres en andere bronnen uit te pluizen om te ontdekken dat de onfrisse waarheid verdoezeld wordt door een lawine van leugens uit Washington die uitgebazuind worden in een groot deel van de media. Maar mijn onderzoeksassistenten doen dat voor de kost, en het wordt allemaal gepresenteerd in een boek van mij getiteld "The Housing Boom and Bust" dat net gepubli­ceerd is.

Toen de vastgoedhausse volop bezig was, ging volksvertegenwoordiger Barney Frank er prat op te behoren tot degenen die Fannie Mae en Freddie Mac aanspoorden om meer risico's te nemen, in de naam van "betaalbare huisvesting."

In 2003 zei hij: "Ik geloof dat we, als federale overheid, waarschijnlijk eerder te weinig dan te veel hebben gedaan om hen aan te sporen de doelstellingen van betaalbare huisvesting te bereiken en om redelijke doelstellingen op te leggen." Hij voegde eraan toe: "Ik wil de teerlingen in deze situatie een beetje meer werpen richting gesubsidieerde huisvesting."

Met andere woorden, toen de zaken er goed voorstonden wou hij graag erkennen dat de federale overheid de woningmarkt pushte in een richting die ze uit zichzelf niet zou geno­men hebben. Maar, nadat de riskante hypotheekpraktijken, aangemoedigd door over­heidsinterventie, leidden tot massale wanbetalingen en inbeslagnames die de ineen­stor­ting van financiële instellingen veroorzaakten, veranderde Frank zijn deuntje volledig.

Tegen 2007 zei hij dat "de kredietcrisis de ernstige negatieve economische en sociale gevolgen aantoont die het resultaat zijn van te weinig reglementering."

Tegen 2008 zei hij dat de financiële crisis veroorzaakt was door "slechte beslissingen die genomen werden door mensen uit de privésector."

Toen tv-reporter Maria Bartiromo Frank herinnerde aan zijn vroegere uitspraken, onken­de hij simpelweg dat hij de geciteerde uitspraken gedaan had en gaf hij de schuld aan de "republikeinen van de rechtervleugel die het standpunt innamen dat reglementering altijd slecht is."

Reglementering is natuurlijk niet altijd slecht, en men zal niet gauw iemand vinden van gelijk welke partij die dit ontkent. Sterker nog, Frank had een aantal republikeinse mede­standers in het aansporen van regelgevers om de banken te pushen voor riskante­re hypotheekleningen.

Wat de markt betreft heeft specialist financiële markten Mark Zandi het onomwonden samengevat: "Het lenen van geld aan Amerikaanse huizenkopers was een van de minst riskante en meest winstgevende zaken die een bank kon ondernemen gedurende bijna een eeuw." Wat daar verandering in bracht was niet de markt maar politici zoals Frank en zijn tegenhanger in de senaat Christopher Dodd, met hun kruistocht voor "betaalbare huisvesting" via overheidsinterventie, waarbij ze de risico's negeerden waarvoor ze her­haaldelijk werden gewaarschuwd door mensen binnen en buiten de regering.

Ook al is dit de grootste vastgoedramp die de overheid ooit heeft veroorzaakt, het is zeker niet de eerste. De Republikeinen interveniëerden in de jaren 1920 in de vastgoed­markt ter bevordering van woningeigendom, de Democraten in de jaren 1930 en beide partijen na de Tweede Wereldoorlog. Al deze interventies leidden tot massale inbeslag­names.

Leren politici dan nooit? Waarom zouden ze? Ze hebben maar al te goed geleerd hoe gemakkelijk het is om erkenning te krijgen voor het promoten van woningeigendom en hoe gemakkelijk het is om de schuld te ontwijken voor de latere inbeslagnames en andere economische rampen die eruit volgen.

Vertaling: Johan Branders
Bron: The Blame Game.

Gerelateerde link:
- De overheid veroorzaakte de kredietcrisis

Over de auteur

Thomas Sowell is de Rose and Milton Friedman Senior Fellow aan de Hoover Institution van Stanford University.

Hij schreef meerdere boeken over economie, geschiedenis, ideologische visies, en etnische vraagstukken.

Sowell schreef ook de klassieker The Vision of the Anointed: Self-Congratulation as a Basis for Social Policy waarin hij in meer detail ingaat op bovenstaande ideeen.

Homepage Thomas Sowell.

MeerVrijheid
webmaster@meervrijheid.nl