28 mei 2009
In een zestigtal pagina's tracht de auteur, het Britse Europarlementslid Roger Helmer, de lezers ervan te overtuigen dat het huidige alarmisme rond de klimaatsverandering op leugens en bedrog gestoeld is en dat de voorgestelde - vooral Europese - maatregelen gevaarlijk en contraproductief zijn. Roger Helmer mag dan al wel een politicus en geen wetenschapper zijn, hij geeft dat ook gerieflijk toe, toch zijn zijn bevindingen en analyses zéér waardevol.
Helmer brengt geen nieuwe argumenten aan maar bundelt de belangrijkste klimaatsceptische argumenten en theorieën in een vlot leesbare paper. Ik ben het niet altijd eens met zijn ideeën, zoals de idee dat enkel goederen met een intrinsieke waarde verhandeld zouden mogen worden (vanuit de Oostenrijkse School weten wij dat intrinsieke waarde niet bestaat en altijd afhangt van vraag en aanbod, ook als de verhandelde waar pure lucht is), maar grof op de korrel genomen is deze paper zeker een verademing in het sterk gepolariseerde debat.
Ook het sterk aanwezige anti-overheidsdiscours van Roger Helmer sluit nauw aan bij andere libertarische of conservatieve critici. Denken we maar aan het opiniestuk "The Climate Debate: When Science Serves The State" van professor Joseph Potts voor het "Ludwig von Mises Institute" in Alabama of aan het essay "Global Warming Revisited" van professor Michael Heberling voor het "Mackinac Center for Public Policy Research" in Michigan.
Ook deze auteurs wijzen er terecht op, in tegenstelling tot dwalende neo-Keynesianen zoals een Joseph Stiglitz bijvoorbeeld, dat de overheid net zomin als private actoren over "perfecte informatie" beschikt en dat enkel de markt met inherent imperfecte informatie kan omgaan. Iets wat zeker ook toepasbaar is op de monsterrol van de overheid vandaag inzake de aanpak van de vermeende anthropogene klimaatsverandering.
De libertarische conservatief Roger Helmer put in zijn paper ook uit zijn lange carrière en staat van dienst binnen de klimaatsceptische beweging en beschrijft in geuren en kleuren een fraai aantal interessante anekdotes uit zijn leven. Zo vertegenwoordigde hij in december nog de klimaatsceptische beweging als waarnemer op de VN-klimaatconferentie in Poznan en was hij in maart nog gastspreker op de grote klimaatsconferentie van het Amerikaanse "Heartland Institute" in New York.
Verder maakt hij brandhout van het IPCC en schuift hij de alternatieve theorieën van het NIPCC van professor Fred Singer (waarbij de 'N' staat voor 'Non-Governmental'...) naar voren. De film "An Inconvenient Truth" van Al Gore moet er in deze paper natuurlijk ook aan geloven, terwijl alle kritiek op de film "The Great Global Warming Swindle" op meesterlijke wijze gepareerd wordt.
Roger Helmer en diens ideeën kregen de laatste weken tevens de steun van kwaliteitskranten zoals de "The Daily Telegraph" en de "Wall Street Journal". In de eerste noemde Christopher Booker de idee van "global warming" en smeltende ijskappen "de grootste leugen ooit". In de tweede mocht Björn Lomborg ongestoord zijn theorie van het klimaat-industriële complex en de vervlechting van "big business" en "big government", los van wetenschappelijke waarheden, komen ventileren.
En libertariërs als mezelf houden ons hart vast met de huidige uitgavendrift van de overheid in "groene" technologieën, want waarschijnlijk heeft de Amerikaanse investeringsgoeroe Eric Janszen overschot van gelijk toen die vorige zomer in "Harper's Magazine" al voorspelde dat de "groene" sector de volgende bubbel zou worden.
Vincent De Roeck is beheerder van Libertarian.be en voorzitter van de Mises Youth Club.