Kwam de economische crisis nu echt als een verrassing?

Door Hans Labohm

21 februari 2009

Voor vele economen was dat inderdaad het geval.

Andere economen – vooral die van de Oostenrijkse School – zagen de crisis al jaren geleden aankomen en hebben daarvoor – tevergeefs – gewaarschuwd. (Zie bijvoorbeeld hier.)

Als ze maar even de kans krijgen schuiven Agnes Kant (SP) en haar geestverwanten de zwarte Piet naar de ‘graaiende banken’. Daarmee staat de particuliere sector in de beklaagdenbank en daarmee ook de markteconomie in het algemeen, waarmee een groot deel van links het erg moeilijk heeft. Daarbij komen de linkse geconditioneerde reflexen weer naar boven, volgens welke de oplossing moeten worden gezocht in meer greep van de overheid op de economie.

Toegegeven, achteraf gezien hebben vele banken onverantwoorde risico’s genomen. Maar de ware oorzaken liggen toch dieper en ook verder terug in de tijd en ze liggen vooral bij de overheid.

Het zij nog maar weer eens herhaald: de dieper liggende oorzaak is het te ruime monetaire beleid dat in de jaren negentig vooral de VS werd gevoerd. Toen ik in februari 2003 bij het ‘American Enterprise Institute’ in Washington was uitgenodigd voor een voordracht, wees ik onder meer op de gevaren van de kredietexpansie in de VS. In de pauze kwam iemand uit de zaal naar mij toe en vertelde mij dat Alan Greenspan ‘himself’ zich daarover ernstige zorgen maakte. Dus toen al!

Uit zijn sombere gezichtsuitdrukking kon ik opmaken, dat hij allesbehalve overdreef. De daardoor ontstane zeepbellen werden doorgeprikt door het debacle van de hypotheekbanken Fanny Mae en Freddy Mac (waarvan tot op dat moment nog weinigen in Europa ooit hadden gehoord), die – in opdracht van de overheid – onverantwoorde hypotheken hadden verstrekt aan mensen die het eigenlijk niet konden betalen. Hierdoor werd de zeepbel in de huizenmarkten doorgeprikt met een kettingreactie van economische ellende waaraan nog steeds geen eind is gekomen.

Bij het verzinnen van maatregelen om iets aan de huidige crisis te doen staat de regering voor grote dilemma’s. Te oordelen naar wat onze minister van Financiën, Wouter Bos, daarover publiekelijk heeft verklaard, blijkt hij zich daar opmerkelijk goed van bewust te zijn. Een plannetje van de vakbeweging, bij monde van Agnes Jongerius, om miljarden in de economie te pompen, werd prompt door hem gepareerd met de opmerking dat hij dat geld niet had.

Maar wat dan wel te doen? Tom Clougherty van het Adam Smith Instituut in Engeland weet er raad op. Zie: ‘How to promote the free market in 2009.’

Deze tekst verscheen eerder op de Dagelijkse Standaard.

Gerelateerde links:
- De oorzaken van de kredietcrisis
- Is de kredietcrisis voorbij?
- Geld & Inflatie FAQ
- Monetair beleid voor dummies
- Ron Paul over de economische crisis
- Recessies zijn onnodig op een vrije markt
- Grote mythen over de Grote Depressie
- De culturele en spirituele erfenis van inflatie
- Alle literatuur die nodig is om de crisis te begrijpen
- Pierre Lemieux: A crises of global statism
- Thomas DiLorenzo: The Government-Created Subprime Mortgage Meltdown
- City Journal: The Trillion-Dollar Bank Shakedown That Bodes Ill for Cities
- Walter Williams: Subprime bailout
- Affirmative-action lending policy
- Inflation: 88% Erosion of purchasing power - and continuing