16 juni 2008
Vorige week lunchte ik met iemand die andere opvattingen heeft over het broeikaseffect dan Al Gore en consorten. Laten we hem voor het gemak Wim de Vries noemen.Lees verder op Elsevier.nl.
Wim werkte bij een wetenschappelijk instituut (sorry, gewaardeerde lezer, dat ik een beetje vaag moet blijven) en daar werd het niet gewaardeerd dat hij zijn opvattingen kenbaar maakte.
[Voormalig researchdirecteur van het KNMI Henk Tennekes vond] het geloof in de almacht van supercomputers overdreven – ongelukkig bij een instituut dat heel veel geld van Den Haag krijgt om alsmaar grotere supercomputers te kopen. Een collega van hem klaagde bij de directie. Bovendien kwam de directeur af en toe op recepties politici tegen en die zeiden tegen hem dat het toch wel heel vreemd was dat de hele goegemeente wist dat de wereld aan het opwarmen was maar dat er bij hem ene Wim de Vries werkte die er anders over dacht.
De directeur werd bang voor zijn subsidie en het contract van Wim werd niet verlengd. Momenteel heeft Wim geen baan en hij was dan ook dankbaar voor de heilbot en de Sancerre die ik hem offreerde. [...]
Het derde voorbeeld van een beroepsverbod door een afwijkend standpunt in de klimaatgekte kan ik wel noemen. Dat is natuurlijk Henk Tennekes, de voormalig researchdirecteur van het KNMI.
Hij moest bij het KNMI weg, mede omdat het tussen hem en zijn drie directe ondergeschikten niet meer klikte. Maar ook omdat Henk kritiek had op het in zijn ogen rigide klimaatstandpunt van het KNMI.
Bovendien vond hij het geloof in de almacht van supercomputers overdreven – ongelukkig bij een instituut dat heel veel geld van Den Haag krijgt om alsmaar grotere supercomputers te kopen.
Simon Rozendaal is wetenschaps- journalist voor het opinietijdschrift Elsevier.
Op zijn weblog publiceert hij vaak prikkelende artikelen waarin hij o.a. de ongegronde paniekzaaierij van de milieubeweging bestrijdt.