2 juni 2008
Politici en een groot deel van het publiek verliezen het onvermijdelijke feit uit het oog dat tegenover elk voordeel dat men toekent een kostprijs staat of, zoals Nobelprijswinnaar Milton Friedman het uitdrukte; "Er is niet zoiets als een gratis lunch." Het is best mogelijk dat de begunstigde de kostprijs niet hoeft te betalen of zich er zelfs niet bewust van is, maar het staat als een paal boven water dat iemand ervoor moet opdraaien. Laten we eens kijken naar een paar door politici gecreëerde problemen.
De Community Reinvestment Act van 1977, die werd aangescherpt onder Clinton en Bush, is een wet die kredietverstrekkers verplicht of intimideert om aan iedereen kredieten te verstrekken en hen ontmoedigt zich te beperken tot de veelverdieners, wat bekend staat als "redlining". De Community Reinvestment Act moedigde banken aan om leningen te verstrekken aan mensen die deze waarschijnlijk niet zouden kunnen terugbetalen.
De Community Reinvestment Act moedigde banken aan om leningen te verstrekken aan mensen die deze waarschijnlijk niet zouden kunnen terugbetalen.Een decennium van monetaire expansie door de Federal Reserve Bank, die bijdroeg aan de vastgoedzeepbel, moedigde kredietverstrekkers aan om extra risico's te nemen. Overheidsingrijpen deed de kredietcrisis ontstaan en nu zullen overheids-"oplossingen", zoals moratoria op executie, bevriezing van variabele hypotheekrentes en verdere regulering van financiële instellingen, nog meer problemen veroorzaken.
Door naar de pijpen van milieu-extremisten te dansen, creëerde het Amerikaans Congres het probleem van de energievoorziening.
Amerikanen zijn terecht kwaad over de gestegen energie- en voedselprijzen, maar hun woede zou gericht moeten zijn tegen de werkelijke boosdoeners: het Congres en het Witte Huis.En wat is het antwoord van het Congres? Senator Charles Schumer, voorzitter van het Joint Economic Committee, organiseerde op 1 mei een hoorzitting over de stijgende voedselprijzen waar hij zei: "De vrees voor hogere voedselprijzen zal minstens zo groot en wijdverspreid zijn als de woede en frustraties van zovele Amerikanen over de hogere brandstofprijzen." Bij de door het Congres voorgestelde "oplossingen" voor het energie- en voedselfiasco horen ondermeer een belasting op onverhoopte winst in de oliesector, een belastingvrijstelling op benzine tijdens de zomer, verhoogde distributie van voedselbonnen in de VS en meer voedselhulp voor derdewereldlanden.
Amerikanen zijn terecht kwaad over de gestegen energie- en voedselprijzen, maar hun woede zou gericht moeten zijn tegen de werkelijke boosdoeners: het Congres en het Witte Huis.
Walter Williams
Dit artikel verscheen eerder als Congressional Problem Creation: There Still is No Free Lunch op de site van Capitalism Magazine en werd vertaald door Johan Branders.
Dr. Williams is econoom en doceert aan de George Mason University.
Hij is de auteur van More Liberty Means Less Government: Our Founders Knew This Well.
Homepage Walter Williams