Het weerzinwekkende gedweep van de media met mei ‘68

Door Pamela Hemelrijk

5 juni 2008

Soms vraag je je af of televisiemakers helemaal goed snik zijn.

Van de week schotelde het veelgeprezen geschiedenisprogramma Andere Tijden ons een reportage voor over de Franse meirevolte van ’68. En de manier waarop Andere Tijden dit schoolvoorbeeld van zinloos geweld bejubelde als was het Nieuwe Dageraad, deed mij overgeven. Ik mag  nu niet meer naar Andere Tijden kijken van de dokter.

[De rellende] studenten wilden geen onderwijs in de geschiedenis van het Marxisme van ‘bourgeois’ docenten.

Het begon allemaal, zoals u weet, met de bezetting van de Sorbonne door opstandige studenten. Waarom deden die opstandige studenten dat? Hier hield Andere Tijden zich een beetje op de vlakte: “omdat ze het niet eens waren met het lesprogramma”. Waarom waren ze het niet eens met het lesprogramma? Daarover gaf Andere Tijden geen opheldering, daarom zal ik het voor u doen. Die studenten wilden geen onderwijs in de geschiedenis van het Marxisme van ‘bourgeois’ docenten. Die moesten er allemaal uitgeflikkerd worden, en voortaan mochten alleen verklaarde Marxisten nog college geven over het Marxisme. Dat was de bedoeling.

Ik weet dat zo zeker omdat het indertijd ook de voornaamste eis was van onze eigenste Maagdendenhuisbezetters. (Als u me niet gelooft, lees er dan de onvolprezen Karel van het Reve maar op na, die zich indertijd als hoogleraar het geschreeuw en gekrijs van die zwakzinnige ingebeelde nitwits heeft moeten laten welgevallen. We mogen nog van geluk spreken dat zij hoofdzakelijk de agogische sector van de universiteit onveilig maakten. Anders hadden ze ook geëist dat colleges over leukemie en schizofrenie voortaan alleen gegeven mochten worden door leukemiepatiënten en lijders aan schizofrenie. Welbeschouwd zijn we nog goed weggekomen.)

Hoe dan ook, Andere Tijden blikte terug op mei ’68 alsof het een soort Praagse Lente was geweest; vol vertedering, weemoed en nostalgie. Een inmiddels bejaarde kunstnijverheidstrut die zich indertijd in Parijs onledig hield met het maken van kladschilderijen, en die deze ‘reuze opwindende tijd’ dus van nabij had meegemaakt, bejubelde in Andere Tijden de ongedwongen sfeer van zang en dans, solidariteit, gelijkheid, kameraadschap, verbroedering tussen studenten en arbeiders, vrije liefde, ongebreidelde creativiteit en hoop op een betere wereld.

Kortom, het gedweep was niet van de lucht. Kees Goedkoop resumeerde tot slot dat de meirevolte weliswaar van korte duur was geweest, en met harde hand was neergeslagen, maar dat de wereld daarna voorgoed was veranderd: er was een frisse, liberale, anti-autoritaire wind gaan waaien die nu, ruim 50 jaar later, nog steeds voelbaar was, aldus onze historicus.

[H]ier was sprake van een ordinaire, en godzijdank mislukte, poging tot een bolsjewistische staatsgreep.

Mijn mond viel open. Anti-autoritair? Liberaal? Waar haalt Hans het vandaan? Die bloeddorstige brandstichtende Sorbonne-bezetters lieten er niet de geringste twijfel over bestaan waarom zij indertijd half Parijs kort en klein sloegen op een schaal waaraan de huidige Mocro’s in de banlieu’s niet kunnen tippen! Zelfs de in Andere Tijden getoonde beelden spraken boekdelen, een kind kon het zien: hier was sprake van een ordinaire, en godzijdank mislukte, poging tot een bolsjewistische staatsgreep. Had Goedkoop die beelden soms zelf niet bekeken? Je zou het bijna denken.

De hele Sorbonne hing vol met levensgrote portretten van Lenin, Mao, Castro en Che Guevara. Terwijl de kunstnijverheidstrut zich onledig hield met het op grote vervaardigen van Marxistiese zeefdruksels, componeerden revolutionaire muzikanten socialistische strijdliederen die overal door de stad schalden, en thans als achtergrondmuziek dienden voor de terugblik van Andere Tijden: “Nous sommes Maoistes, Leninistes, Guevaristes…”etc.


Parijs 1968

Een paar zwakzinnige onvolwassen leden van de looney left proberen met grof geweld om in Frankrijk een dictatuur te vestigen naar Cubaans model, en Kees Goedkoop noemt dat liberaal en anti-autoritair?

Anti-autoritair? Liberaal? Een paar zwakzinnige onvolwassen leden van de looney left proberen met grof geweld om in Frankrijk een dictatuur te vestigen naar Cubaans model, en Kees Goedkoop noemt dat liberaal en anti-autoritair? Als het aan Daniël Cohn Bandiet had gelegen dan zou Frankrijk nu worden bestuurd door een Franse editie van een Sovjetrussisch politbureau! (Helaas heeft Cohn Bandiet welbeschouwd nog zijn zin gekregen ook, want heel Europa is thans in de ijzeren greep geraakt van dat Kremlin in Brussel, maar daar hebben we het nou even niet over.)

Terwijl ik met stijgend afgrijzen naar die misleidende propaganda van Andere Tijden zat te kijken, vroeg ik mij in enen het volgende af. Hoe zou Andere Tijden er nu op terugblikken als die 1,6 miljoen Fortuynstemmers indertijd Amsterdam zouden hebben platgebrand uit protest tegen de gevestigde orde? Je hoeft geen helderziende te zijn om zeker te weten dat Andere Tijden woorden tekort zou zijn gekomen om dit staaltje van fascistische barbarij in alle toonaarden te veroordelen. Denk maar niet dat Andere Tijden er dan over gepiekerd zou hebben om een van de relschoppers van 2002 nostalgisch te laten terugblikken op zijn deelname aan de revolte tegen de ‘vastgeroeste structuren’. No way!

En dan te bedenken dat die Fortuynstemmers een veel beter excuus zouden hebben gehad om Amsterdam en Den Haag plat te branden. Hun kandidaat-premier was namelijk uit de weg geruimd, op instigatie van diezelfde vastgeroeste structuren, die niets hadden nagelaten om het volk tot de laatste man tegen professor Pim op te hitsen. Dat is wel effe wat anders dan ‘klachten over de kwaliteit van het door de universiteit aangeboden lesprogramma’. Of niet soms, Goedkoop? En dat noemt zich historicus. Ga toch op het dak zitten man, met je tendentieuze kwatsch.

Pamela Hemelrijk