Terug naar de monarchie?

Door Hans-Hermann Hoppe

30 april 2008

Volgens Hoppe is de transitie van monarchie naar democratie niet meer dan een vervanging van een erfelijke eigenaar van een monopolie (prins of koning) door een tijdelijke en vervangbare toezichthouder op het monopolie (president, parlement) 

  De koning bezit het monopolie en hij kan het of verkopen of nalaten aan zijn nageslacht. Daarom, redeneert Hoppe, zal hij beter nadenken en zich zorgen maken over de gevolgen van zijn handelingen vanwege de (toekomstige) waarde van zijn kapitaal. Om de waarde van zijn kapitaal te behouden of te vermeerderen zal hij het slechts bescheiden en calculerend exploiteren en is hij altijd op de toekomst georiënteerd. 

In tegenstelling tot de democratisch gekozen toezichthouder, die het monopolie niet bezit maar het wel in zijn eigen voordeel kan gebruiken. De exploitatie door de toezichthouder (democraat) is dus kortzichtig en niet gecalculeerd. 

In een (sociaal)democratie, met diens vrije entree tot de staat door elk willekeurig individu, kan iedereen aanspraak maken op het bezit van iemand anders.

Troonopvolgers die eventueel kwaad in de zin hebben worden vroeg of laat ingetoomd of zelfs vermoord door familieleden die belang hebben bij de succesvolle voortzetting van de dynastie. Presidenten en andere politici erven hen positie in het monopolie echter niet, zij vergaren deze positie m.b.v hun effectiviteit in het mengen van succesvolle demagogie en leugens.
 
Hieruit kan Hoppe niets anders doen dan de conclusie trekken dat de top van de monopolistische, democratische overheid hoe dan ook bevolkt wordt door gevaarlijke mensen. In een natuurlijke orde gebaseerd op arbeidsverdeling en privaat bezit zijn mensen zich bewust van het feit dat het stelen en herverdelen van het bezit van iemand anders immoreel is. De 'avonturen' van een koning kunnen dan ook op flink wat argwaan rekenen. 

Maar in een (sociaal)democratie, met diens vrije entree tot de staat door elk willekeurig individu, kan iedereen aanspraak maken op het bezit van iemand anders. De antisociale gevoelens voor het innemen van het privaat bezit van iemand anders (via belastingen) worden dan versterkt. Terwijl in een monarchie alleen de koning een bedreiging was, wordt in een democratie ieder individu een potentiële bedreiging. 

Lees verder.

Gerelateerde links:
- Issues - Koningshuis
- Voor- en nadelen van een koningshuis
- Leve de koningin!
- Waarom slechte mensen regeren
- Libertarisch manifest