Vrijheid en milieu

Door Frank Karsten

18 april 2008

Wat hebben die twee met elkaar te maken?

Welnu, angstvisioenen over ons milieu zijn vaak een roep om hogere belastingen en meer overheidsingrijpen, dus minder vrijheid. En je kunt je afvragen of de 'oplossing' hier niet toevallig het doel is? De milieubeweging wordt namelijk bevolkt door socialistische denkers en wellicht dat ze de vermeende milieuproblemen als een welkom excuus gebruiken voor anti-kapitalistische verlangens.  Milieuactivisten worden daarom wel eens met watermeloenen vergeleken: groen van buiten en rood van binnen.

De milieubeweging lijkt met hun herhaaldelijke doemscenario's op de Jehova's getuigen die steeds opnieuw de nabije ondergang van de aarde voorspellen.

Scepsis is dus geboden. Milieuproblemen hebben ons in het verleden eerder angst aangejaagd. Eind jaren zestig waren apocalyptische visioenen over overbevolking, armoede, dood en honger aanleiding voor mensen om een strikte bevolkingspolitiek te bepleiten. En we werden bang gemaakt voor AIDS, de Milleniumbug, het opraken van grondstoffen, zure regen, pesticiden, genetische manipulatie, kernenergie, Tsjernobyl et cetera.

Maar al die rampscenario's zijn niet uitgekomen, niet omdat we de waarschuwingen ter harte zouden hebben genomen maar gewoon omdat de problemen klein waren. De mensheid heeft het nu veel beter dan toen. De milieubeweging lijkt met hun herhaaldelijke doemscenario's op de Jehova's getuigen die steeds opnieuw de nabije ondergang van de aarde voorspellen. 

Opvallend genoeg werden we niet of nauwelijks bang gemaakt voor socialisme en nazisme. Als je niet weet wat je ergens van moet denken en je zou moeten gokken dan kun je op basis van historische gegevens het beste kijken wat progressieven denken en de tegenovergestelde positie innemen. Gebleken is dat individuele vrijheid en menselijke vindingrijkheid de problemen makkelijk kon oplossen en dat juist collectieve dwang de problemen maakte.

Onze vindingrijkheid heeft heeft tot op heden met gemak gewonnen van onze voortplantings- en consumptiedrift. Nieuwe mensen betekenen namelijk niet alleen nieuwe monden om te voeden maar ook nieuwe hersenen om te denken en handen om te produceren.
 
Maart 2007. Lomborg en Gore bij hun voordrachten voor de US Congress Committee on Energy and Commerce.
Maak mensen bang en ze leveren hun vrijheid in, legen hun portemonnee en worden gehoorzaam. Man-Made Global Warming jaagt tegenwoordig de meeste angst aan (naast terrorisme) is daarmee de grootste dobber waar de milieubeweging momenteel op drijft.

Als bangmaker is het geweldig materiaal. Het bedreigt geen dieren of bomen maar mensen en appelleert daarmee rechtstreeks aan hun overlevingsdrift. De voorspelde effecten zijn intens en zouden pas echt merkbaar zijn op een termijn die niet te dichtbij en ook weer niet te ver ligt. De boodschap kan dus redelijk lang mee en kan gelukkig niet volgend jaar alweer ontkracht worden.

Bovendien is de bewijsvoering voor de gemiddelde burger te schimmig om tegen te spreken. Die heeft amper zicht op het lokale weer en dus zeker niet op het wereldwijde klimaat. Overal ter wereld komen regeringen met milieubelastingen en restricties. Bedrijven, politici en milieuorganisaties spelen handig in op de angst en schuld die bij consumenten leeft. De media heeft een spannend verhaal, politici hebben een excuus voor bemoeizucht en belastingen, de milieubeweging krijgt donaties en klimaatonderzoekers ontvangen subsidies.

Met zoveel financiële prikkels ligt overdrijving op de loer. Al Gore voelde geen gêne de global warming problematiek op te blazen. Zo voorspelt hij in An Inconvenient Truth een zeespiegelstijging van meer dan zes meter. Samen met het IPCC ontving hij nota bene de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn alarmistische boodschap. Maar hoe erg is global warming volgens het IPCC eigenlijk?

De voormalig Greenpeace sympathisant Bjorn Lomborg ging o.a. uit van de IPCC rapporten (in dát opzicht is hij geen klimaatscepticus) en kwam tot geruststellende conclusies. Zelfs als Man-Made Global Warming reëel is (wat nogal te betwijfelen valt) dan nog hoeven we ons geen zorgen te maken volgens Lomborg. Laten wij ons geld liever aan grotere problemen uitgeven is zijn blijde boodschap (bekijk vooral de video hierboven).

Overdreven angstscenario's over het milieu vergroten dus de macht van de staat en bedreigen daarmee de individuele vrijheid. Daarom plaatst MeerVrijheid vaak artikelen die die onnodige angst tegenspreken.
    Gerelateerde links:
- Vaclav Klaus: Freedom, not climate, is at risk
- Wedden dat het steeds beter gaat?, Julian Simon
- Optimisten en pessimisten
- Het gelijk van Bjorn Lomborg
- Het Grote Goed Nieuws Boek, Simon Rozendaal
- Kop op!, Simon Rozendaal
- Hans Bennink, De Tjernobyl Mythe
- Running out of resources (PDF). Bjorn Lomborg in de Guardian.