Debatteren over de moraliteit van de staat

Door Stefan Molyneux

28 november 2007

Om discussies met etatisten [mensen die geloven in de noodzakelijkheid, de rechtmatigheid en goedheid van de staat. redactie] efficiënter te laten verlopen, heb ik hieronder een overzichtje gemaakt met daarin elk argument dat ik ooit ben tegengekomen in zulke discussies.

Dit kan ik vervolgens geven aan iedereen die meent dat de overheid gebaseerd is op vrijwilligheid, dat als je het niet eens bent met de overheid je dan toch kan vertrekken, dat belastingheffing geen geweld is, enzovoorts.

Ik dacht dat het misschien ook jou van pas zou komen, omdat het leven maar kort is.

Ik: Vertel me, vind je geweld fout?

Etatist: Ja, geweld is altijd fout – behalve in het geval van zelfverdediging. 

Ik: Okee, behalve in het geval van zelfverdediging. Maar als het verkeerd is om geweld te gebruiken, hoe zouden we dan conflicten moeten oplossen?

Etatist: Wel, ik denk dat mensen actiever zullen moeten worden in de overheid, en dat overheden dan dit en dat en zus en zo moeten doen.

Ik: Maar hoe kun je je bezwaar tegen het gebruik van geweld in overeenstemming brengen met je steun voor overheidsprogramma’s? Overheidsprogramma’s worden betaald uit de belastingen en belastingheffing is gebaseerd op geweld.

Etatist: Huh? Waar heb je het over? Belastingheffing is geen geweld of dwang.

Ik: Belastingheffing is wel dwang want als je je belasting niet betaalt, word je ontvoerd en in de cel gegooid – en als je probeert te ontsnappen word je neergeschoten.

Etatist: Maar dit is een democratie waarin we onze eigen overheden kunnen kiezen.

Ik: Maar als je een keuze wordt geboden tussen twee gewelddadige alternatieven dan is dit niet hetzelfde als een vrije keuze. Wanneer een winkelier mag kiezen aan welke Maffia organisatie hij “beschermingsgeld”betaalt, kunnen we dan echt zeggen dat hij een vrije keuze heeft? Als een vrouw kan kiezen uit twee mogelijke echtgenoten – maar sowieso één van hen moet trouwen – kunnen we dan echt zeggen dat ze voor het huwelijk kiest? Alleen maar als mensen ook de mogelijkheid hebben om géén overheid te kiezen, kunnen we zeggen dat ze in vrijheid voor een bepaalde overheid kiezen.

Etatist: Wel, er is een ‘sociaal contract’ dat mensen aan hun overheden verbindt.

Ik: Er bestaat niet zoiets als een ‘sociaal contract’. Tenzij ze van de ander de autoriteit hebben gekregen, kunnen mensen niet zomaar een contract namens anderen tekenen. Wanneer iemand de macht heeft om eenzijdig zijn wil aan een ander op te leggen en het dan een ‘contract’ te noemen, kunnen we ook zeggen dat een man van een vrouw kan stelen en het vervolgens ‘liefdadigheid’ noemen.

Etatist: Maar ik accepteer het sociaal contract – en jij doet dat ook telkens wanneer je van de wegen gebruik maakt.

Ik: Ten eerste geeft jouw keuze om een contract te honoreren je niet het recht om mij te dwingen hetzelfde te doen. Je kunt een huis kopen, maar je kan op geen enkele manier rechtvaardigen dat ik ervoor betaal. Als je mijn handtekening vervalst, heb ik geen enkele verplichting om me aan het contract te houden – en ik heb nooit ingestemd met welk sociaal contract dan ook. Ten tweede, het is waar dat ik van overheidsdiensten gebruik maak, maar dat is irrelevant voor de centrale, morele vraag of er sprake is van dwang. Wanneer een slaaf een maaltijd van zijn meester accepteert, wil dat dan zeggen dat ie instemt met zijn slavernij?

Etatist: Dat lijkt me niet. Maar je accepteert het sociale contract impliciet wanneer je in een land blijft wonen, zoals Socrates al beargumenteerde.

Ik: Is het legitiem voor mij om een ‘sociaal contract’ te creëren dat me het recht geeft om iedereen die in mijn buurt woont te beroven – en om dan te zeggen dat als mensen in mijn buurt blijven wonen, ze daarmee aangeven dat ze instemmen met mijn nieuwe sociaal contract?

Etatist: Wel, nee, maar we hebben het hier over overheden en niet over individuen.

Ik: Bestaat de overheid niet uit individuen? Is ‘de overheid’ niet enkel een naam voor een groep individuen die claimen het morele recht te hebben geweld jegens anderen te initiëren – een recht dat ze slecht noemen wanneer de mensen die ze onderdrukken het zelf zouden hebben? Wanneer je al de individuen waaruit de ‘overheid’ bestaat weg zou halen, heb je dan nog steeds een overheid?

Etatist: Okee, dat lijkt me niet. Maar dat is irrelevant – jij zegt dat belastingheffing dwang is, maar ik heb heel mijn leven belastingen betaald en ik heb nog nooit een pistool tegen mijn hoofd gezet gekregen.

Ik: Vanzelfsprekend, en een gevangene wordt niet neergeschoten als ie niet probeert te ontsnappen. Als een slaaf gehoorzaamt aan de wensen van zijn meester omdat er een dreiging van geweld is, dan is die situatie nog steeds volstrekt immoreel. Moet de Maffia eerst daadwerkelijk je winkel in de fik steken voordat je hun bedreiging als een vorm van geweld ziet?

Etatist: Nee – maar ik accepteer de premisse dat de overheid geweld gebruikt om belasting van de burgers te heffen niet.

Ik: Okee – is er iets dat de overheid doet waar je het niet mee eens bent? Ben je het bijvoorbeeld eens met de invasie van Irak? [blijf doorvragen totdat je een overheidsprogramma vindt wat de estatist verschrikkelijk vindt]

Etatist: Ik vind dat de invasie van Irak moreel verkeerd was.

Ik: Waarom?

Etatist: Omdat Irak niets heeft gedaan wat de VS bedreigde.

Ik: Okee, dus de actie van de VS was een initiëring van geweld, geen zelfverdediging. Welnu – realiseer je je dat de oorlog in Irak alleen maar mogelijk is doordat jij je belastingen betaalt?

Etatist: Tot op zekere hoogte, ja.

Ik: Als de oorlog in Irak moreel verkeerd is, maar enkel mogelijk doordat jij je belasting betaalt – en als je belastinggeld niet onder dreiging van geweld van je afgepakt wordt – dan betekent dit dat jij het de overheid dus vrijwillig mogelijk maakt om iets te doen wat je slecht vindt. Kun je dat aan me uitleggen?

Etatist: Ik betaal mijn belastingen omdat ik een burger van mijn land ben. Als ik het niet eens ben met de oorlog dan moet ik de politiek in gaan en proberen de oorlog te stoppen.

Ik: Okee, als je tegen kindermisbruik was, zou je dan vrijwillig een groep financieren die als doel heeft kinderen te misbruiken?

Etatist: Natuurlijk niet!

Ik: En als je wel beweerde tegen kindermisbruik te zijn, en je op vrijwillige basis een groep die kinderen wil misbruiken financierde, en ik vertelde je dat je daarmee moest stoppen, en jij reageerde door te zeggen dat je er niet mee stopt – maar dat als iemand anders wel actie tegen die groep wilde ondernemen, dan zouden ze moeten proberen die groep te infiltreren, de controle over te nemen en op de één of andere manier de groep zou moeten laten ophouden met het misbruiken van kinderen.

Etatist: Ik neem aan van niet.

Ik: Als je tegen de oorlog in Irak bent, maar wel vrijwillig het leger in ging – en instemde om zonder salaris te gaan vechten en je eigen geld gebruikte om alle kosten te betalen, begrijp je dat je positie dan volstrekt onverklaarbaar is? Je beweert tegen iets te zijn – om het vervolgens met enorm veel tijd, energie, geld en andere middelen te steunen.

Etatist: Ja, dat zou behoorlijk vreemd zijn.

Ik: Begrijp je dan ook dat je positie dat de oorlog in Irak een moreel kwaad is, maar dat je er tegelijkertijd vrijwillig voor betaalt, net zo vreemd is? Als de oorlog in Irak een moreel kwaad is, maar alleen mogelijk door jouw vrijwillige contributies, dan geef je eigenlijk toe dat die oorlog niet slecht is als je gewoon doorgaat met het vrijwillig financieren. Als je wordt gedwongen de oorlog te financieren, dan kun je nog steeds volhouden dat het een moreel kwaad is omdat het de initiatie van agressie is. Maar dan moet je de belastingheffing ook een moreel kwaad vinden omdat die ook bestaat uit de initiëring van geweld omdat je gedwongen wordt om de initiëring van geweld jegens anderen te financieren. Dus ofwel belastingheffing is geweld of je bent de ergste soort van morele hypocriet door het vrijwillig financieren van iets dat je zelf een moreel kwaad noemt. Zit daar wat in?

Etatist: Ik begrijp zeker wat je bedoelt.

Ik: Kun je logische fouten in mijn argument ontdekken?

Etatist: Nee, maar ik denk nog steeds dat je volstrekt ongelijk hebt.

Ik: Wel, dan ben ik erg blij dat je dit artikel aan het lezen bent en niet daadwerkelijk met me aan het discussiëren bent. Immers, zoals ik zei in het begin, het leven is veel te kort om mijn tijd te verspillen aan het discussiëren met idioten.