Aan de wolven overgeleverd

Door Pamela Hemelrijk

5 juni 2007

Als ik mijn geliefde stokpaard ter sprake breng, namelijk dat de overheid niet moet worden afgeslankt maar geheel en al afgeschaft, schrikt iedereen zich altijd een hoedje. De meeste mensen worden zelfs heel erg kwaad als ik dat zeg, alsof ik hun ouders heb beledigd.

(Waarom vatten ze het toch zo persoonlijk op, vraag ik u af? De regering is toch geen familie van ze? Wat kan het hunnie bommen dat ik graag in een stateless society zou willen leven? Maar goed.)

"Dan krijg je pas écht het recht van de sterkste", smalen ze dan altijd diep verontwaardigd. "Dan grijpen binnen de kortste keren allerlei criminelen de macht, en dan zijn we helemaal aan de wolven overgeleverd!".

Dit is niet waar, heb ik onder het tandenpoetsen bedacht.

Stel dat je als criminele particulier de ambitie koestert om 6 miljoen joden uit te roeien. Ik noem maar een dwarsstraat. Dan zal het je de grootste moeite kosten om dat plan te verwezenlijken; het is zelfs zo goed als onuitvoerbaar. Ga maar na: je moet duizenden betaalde krachten in dienst nemen om die 6 miljoen joden op te sporen, van hun bed te lichten en te liquideren. Je hebt er een gigantische infrastructuur voor nodig die miljoenen, zo niet miljarden kost. Bovendien is het verboden wat je doet, want moorden is strafbaar. Dus moet je er ook nog rekening mee houden dat politie en justitie constant jacht op je maken. Kortom, je zult het als startende ondernemer wel uit je hoofd laten om bij de bank met een business plan voor de Endlösung der Judenfrage aan te komen. Je ruïneert jezelf er alleen maar mee, en je eindigt hoogstwaarschijnlijk onder een brug, in de nor of aan de galg.

Maar als je als gekozen staatshoofd graag 6 miljoen joden wilt vergassen, dan is er geen vuiltje aan de lucht. Je hebt een landelijk opsporingsapparaat tot je beschikking om ze van hun bed te lichten en naar strafkampen te deporteren. Het geld dat daarvoor nodig is kun je gewoon bij je onderdanen in beslag laten nemen, dus daar hoef je het ook niet voor te laten. De hele exercitie wordt door belastingbetalers gefinancierd; het kost je persoonlijk geen rooie cent. Sterker nog: je krijgt zelfs geld toe! Je topsalaris loopt gewoon door terwijl je - op kosten van anderen - miljoenen mensen over de kling jaagt.

En het mooiste van alles: het is nog legaal ook! Je bent nou eenmaal de regering, en de regering mag bepalen wat legaal is en wat niet. Dus zal de regering haar eigen optreden, hoe immoreel en gewelddadig ook, altijd legaal verklaren, daar kun je vergif op innemen. Okee, het parlement moet goedkeuring verlenen, dat weet ik ook wel, maar dat parlement zit vol mensen die zelf dolgraag in de regering willen, dus daar heb je geen kind aan. Mocht er vanuit de bevolking onverhoopt enig verzet ontstaan tegen je voornemen om 6 miljoen joden uit te roeien, dan kun je dat verzet gewoon door politie en justitie met geweld de kop in laten drukken - wederom op andermans kosten. (Zelfs als burgers door hun eigen regering over de kling worden gejaagd moeten ze het zelf betalen! En ze doen het nog ook! Je verstand staat er bij stil.) Kortom, je riskeert eigenlijk niks - tenzij je een grote oorlog verliest. Dan loop je het risico voor je kwajongensstreken gestraft te worden. Maar ook alleen dan.

Wat denkt u, wie zal eerder in de verleiding komen om zes miljoen joden uit te roeien: dat gekozen staatshoofd of die criminele startende ondernemer?

I rest my case.

PS. Stel dat mijn kennissen gelijk hebben met hun theorie dat ook in een stateless society na verloop van tijd weer een handjevol schurken en despoten alle macht aan zich trekt.( Het is volgens mij niet waar, want in een stateless society is dat veel moeilijker, maar stel.) "Dan zijn we", om mijn favoriete filosoof Murray Rothbard te citeren, "niet slechter af dan we nu toch al zijn, en dan hebben we d’r in elk geval een paradijselijke vakantie aan overgehouden".