De mislukking van vrijheid: Een theorie over oorzaak en gevolg. Deel 1

Door Stefan Molyneux

6 februari 2007

Naar elke objectieve standaard is de vrijheidsbeweging, gedurende de laatste vijftig jaar - danwel gedurende de hele geschiedenis van de mens- een volslagen en totale mislukking.

Meer dan vijftig jaar na de publicatie van de eerste werken die stelling namen tegen de Staatsmacht is de macht van de Staat nog steeds aan het groeien. De Staat controleert steeds meer, danwel alles in het onderwijs, gezondheidszorg, kinderopvang, electriciteitsproductie, de media, de industrie en nog veel meer sectoren. Libertarische kandidaten zijn zo goed als onzichtbaar in de politieke arena, en ondanks de ontelbare conversaties die ik de afgelopen twintig jaar heb gehad met ontelbare niet-libertariërs moet ik de eerste nog tegenkomen die in ieder geval vagelijk basisbegrippen van vrijheid kent, zoals de slechtheid van belastingen, de vrijheid van de vrije markt, of de gewelddadige aard van overheidsmacht.

We hebben niet alleen volslagen gefaald, maar we hebben zo totaal gefaald dat vrijheid nu groot gevaar loopt. De kwaadaardige groei van de Staatsmacht heeft onze taak nog moeilijker gemaakt, en ons onvermogen om deze groei zelfs maar af te remmen zorgt ervoor dat we, tenzij we onze houding drastisch veranderen, hulpeloos de maatschappij volgen in de algehele afglijding naar een dictatuur. Wat is er zo misgegaan? Waarom hebben de ideeën die waar, logisch en bewezen zijn door de geschiedenis zo weinig effect gehad op de maatschappij? Waarom hebben wij zo totaal verloren?

Nee, ze zeiden eenvoudigweg en met passie, en telkens weer, jaren en jaren achtereen, dat het een absoluut moreel kwaad is mensen te behandelen als eigendom. Ze beschouwden slavernij niet als iets wat verbeterd kon worden. Het kon alleen maar totaal worden afgeschaft.

Laten we, om mijn antwoord binnen een bekende context te plaatsen, eens kijken naar het laatste grote succes in het beperken van de macht van de Staat; de afschaffing van de slavernij. Niet in Amerika, waar de afschaffing het resultaat was van een verdorven burgeroorlog, maar in de rest van de Westerse wereld.

De voorstanders van de afschaffing ervan verwierpen slavernij niet vanwege de economische inefficiëntie, of door te argumenteren dat de landbouw het ook best aardig deed voor de introductie van slaven, of door te stellen dat slavernij verbeterd moest worden, of hervormd, of de slechte kanten ervan verminderd moesten worden.

In plaats daarvan wonnen ze de "hearts and minds" door er telkens op te blijven hameren dat slavernij een moreel kwaad was dat beëindigd diende te worden, wat voor resultaat dat ook zou hebben. Ze noemden de kosten en baten niet. Ze zeiden niet dat slaveneigenaren minder macht over hun slaven zouden moeten uitvoeren. Ze beargumenteerden niet dat slavernij moest worden verminderd tot een eerder historisch niveau. Nee, ze zeiden eenvoudigweg en met passie, en telkens weer, jaren en jaren achtereen, dat het een absoluut moreel kwaad is mensen te behandelen als eigendom. Ze beschouwden slavernij niet als iets wat verbeterd kon worden. Het kon alleen maar totaal worden afgeschaft. Meer dan honderd jaar lang weigerden ze om ook maar een duimbreed toe te geven als het ging om het morele kwaad van slavernij.

En ze wonnen.

Dit is het eerste deel van de vertaling van Freedom's Failure: A Theory of Cause and Effect.

Lees deel 2 hier.

De Canadees Stefan Molyneux beheert op Free Domain Radio een van de meest frequente podcastingshows ter wereld.

Vertaling door Stichting MeerVrijheid