In de olie

Door Hans Bennink

18 maart 2005

Minister van Economische Zaken Brinkhorst vindt het eigenlijk wel mooi zo, die stijgende olieprijzen. De Overheid loopt er niet alleen lekker door binnen, ook kan hij zijn Groene Stokpaardjes in enen een stuk makkelijker berijden.

De Staat zet de burger steeds meer aan tot het beperken van het verbruik van energie. Vandaar dat het kopen van benzine met 230% belasting (!) bestraft wordt en dat de ecotaks al enige jaren voor een aanzienlijke verzwaring van de huishoudelijke energiekosten zorgt.

Op 1 januari 2005 kostte een liter Euro 95 €1,19. Hiervan gaat €0,36 naar Shell. De Overheid belast dit bedrag met €0,88 (accijns en BTW), oftewel 230%. (Cijfers: Shell).

Deze kosten worden steeds duidelijker gevoeld door iedereen die ervoor moet opdraaien, want het is een bedrag wat maandelijks toeneemt. Ook de gasprijs neemt namelijk steeds meer toe, want deze is van Rijkswege gekoppeld aan de olieprijs. En omdat stroom voor een groot deel door datzelfde aardgas wordt opgewekt zullen ook de kosten hiervoor blijven stijgen. Minister Zalm heeft dus inmiddels een paar aardige meevallers op z’n conto mogen bijschrijven. Vooral ook omdat door gestegen energieprijzen de productiekosten voor allerlei goederen duurder worden en hij ook over dat verschil weer BTW ontvangt.

Maar ook Minister Brinkhorst is in z’n nopjes. De hoge lasten interesseren hem maar niks, de burgers moeten het maar zuiniger aan doen vindt hij. Daarnaast krijgt hij met de stijgende energieprijzen de wind in de zeilen voor zijn miljarden verslindende windmolenpark in de Noordzee. Een project waarvan iedereen met verstand van zaken roept dat het gedoemd is om te mislukken. Maar dat is in Den Haag niet zo relevant, de Betuwelijn is er immers ook gekomen.


En zo gaat een liter ‘Euro 95’ waarschijnlijk nog deze zomer naar de €1,30. Dat is omgerekend maar liefst 3 gulden per liter! Een tank van zestig liter gooi je dus vol voor 180 gulden. Toegegeven, in guldens klinkt het een stuk dramatischer. Maar de laatste keer dat u in guldens tanktte was de prijs ‘maar’ fl. 2,08. In een paar jaar tijd werd brandstof dus ruim 40% duurder.

In een economie die zachtjes uit een dal probeert te komen vormt een hoge energieprijs een molensteen die iedere verbetering in de kiem smoort. Van een Minister van Economische Zaken zou je verwachten dat hij zich hard maakt voor het herstel van die economie. Maar in plaats daarvan speelt hij alleen maar zijn Groene Kaart uit.

Als burger krijg je dus op alle fronten de rekening gepresenteerd: duurdere brandstof, stijgende energieprijzen, duurdere goederen en vervolgens de miljarden voor het Windmolenpark van Brinkhorst. Daar staan meevallers van Zalm tegenover, maar die worden niet gebruikt voor lastenverlichting van de burger, maar van die van de Staat.

Gelukkig is er toch een lichtpuntje in deze kwestie: Minister Brinkhorst kan er best om lachen.

Hans Bennink