Oudere sollicitant heeft 1,5 procent kans op werk

Door Redactie

3 maart 2005

De Volkskrant meldde vorige week dat ouderen veelal tevergeefs solliciteren. In 2004 vonden 259 57-plussers die recent werkloos werden een nieuwe baan. Dat is slechts 1,5 procent van het totaal aantal ouderen (17.000) dat vorig jaar werkloos werd, zo bleek uit een onderzoek van het CWI.

Sinds januari 2004 moeten oudere werklozen wekelijks solliciteren, anders worden ze op hun uitkering gekort.

Dat bedrijven niet genegen zijn oudere mensen aan te nemen is niet zo verwonderlijk. Voor ouderen geldt namelijk hetzelfde als voor allochtonen, gehandicapten en jongeren: de arbeidswetten hebben het onaantrekkelijk gemaakt mensen met een vlekje aan te nemen. De overheid moet niet de beschuldigende vinger wijzen naar bedrijven maar de hand in eigen boezem steken en een begin gaan maken met het afschaffen van algemeen bindend verklaarde CAO's en de ontslagbescherming.

Walter Block, een Amerikaans econoom, schreef hierover:

In de economie zijn er ook mensen die relatief zwakker zijn. Gehandicapten, jongeren, minderheden, ongeschoolden – het zijn allen zwakke economische actoren. Maar, net als zwakke dieren in de biologie, hebben zij een compenserend voordeel: de mogelijkheid om voor lagere lonen te werken. Als de overheid hun deze mogelijkheid ontneemt door de lonen dwingend vast te stellen, is het net alsof het stekelvarken van zijn stekels wordt ontdaan. Het resultaat is werkloosheid, die resulteert in eenzaamheid, isolatie en afhankelijkheid.

Zelfs als een bedrijf bereid is een werkloze 57-plusser tegen een laag loon aan te nemen dan nog staat allerlei wetgeving in de weg van een arbeidsovereenkomst. Onze overheid heeft in haar eindeloze wijsheid namelijk bepaald dat de pensioenuitkering afhankelijk is van het laatst verdiende salaris. Iemand die 35 jaar lang een goed pensioen heeft opgebouwd is wel gek als hij dat vermindert door enkele jaren tegen een lager loon te gaan werken.

Het is triest dat de Nederlandse overheid in nauwe samenwerking met vakbonden ervoor heeft gezorgd dat grote groepen werkwilligen uitgesloten worden en aan de zijlijn van de samenleving moeten blijven staan. Dat is niet alleen slecht voor ouderen maar ook van de andere Nederlanders die hen moeten onderhouden. Vakbonden en overheid klagen graag en veel over discriminatie en uitsluiting maar de uitsluiting die zij veroorzaken komt voort uit het verbieden van contractvrijheid tussen werkgever en werknemer.

Ouderen denken wellicht dat overheid en vakbonden hen beschermen. Maar ook voor hun geldt dat zij beter af zijn zonder overheidsbemoeienis en zonder de starre wetten die vakbonden mogelijk hebben gemaakt.

Gerelateerde links:
- Walter Block: Werk en Werkloosheid: Een Inleiding
- Frank Karsten: Naar een vrije arbeidsmarkt
- Frank Karsten: Verkeerde vrienden
- Het Volkskrantartikel op de site van TROS Radar