Libertarische Cartoon - de logica van verkiezingen

Door Redactie

11 januari 2005

Wie zegt dat hij niet enthousiast is over democratie kan vaak op weinig sympathie rekenen. Men reageert vaak met verbazing en ongeloof. Men heeft de illusie dat het enige alternatief voor democratie dictatuur is en dat je dus wel voor dictatuur moet zijn als je tegen (gedwongen massa-)democratie bent.

MeerVrijheid heeft zich altijd kritisch uitgelaten over democratie maar vaak lijken argumenten niet zo te werken. Naar ons idee ligt het niet aan de argumenten maar omdat er in het onderwijs, de politiek en de media continu wordt gesteld dat democratie het hoogst haalbare is zonder dat fundamentele nadelen worden genoemd. Mensen lijken wel te zijn gehersenspoeld met het idee dat de staat goed is en onze democratie een panacee voor allerlei maatschappelijke en politieke problemen. Misschien dat onderstaande cartoon wel het inzicht kan geven in het democratische proces dat woorden vaak niet lijken te kunnen.

"Vijf mannen bevinden zich in een ruimte. Omdat drie mannen de ene mening hebben en twee een andere, hebben de drie mannen dan enig moreel recht hun standpunt op te dringen aan de andere twee mannen? Wat voor magische kracht krijgen de drie mannen omdat ze met een meer zijn dan de twee mannen, en zo plotseling de bezitters worden van de geesten en lichamen van de anderen?
Zolang ze twee aan twee waren mogen we aannemen dat elke man de meester over zijn eigen lichaam en geest zou blijven; maar vanaf het moment dat een andere man, wat dan ook zijn motieven zijn, zich bij een van de partijen heeft gevoegd, heeft die partij het rechtstreekse bezit van de geesten en lichamen van de andere partij . Wat een buitengewoon vernederend en onverdedigbaar bijgeloof? Is het niet de rechtstreekse afgeleide van het oude geloof in keizers en hogepriesters en hun autoriteit over de geesten en lichamen van mensen ?"

Auberon Herbert, The Right and Wrong of Compulsion by the State, 1885

Als iemand niet snapt dat het alternatief voor democratie niet per se dictatuur is, maar dat er een derde manier is die erg voor de hand ligt, kan het helpen om zo'n persoon de vraag te stellen of het democratisch of dictatoriaal moet worden besloten welke kleding hij (of zij) moet dragen of welke haardracht hij moet hebben. Het gezicht van die persoon vertoont dan vaak een eigenaardige verwondering die lijkt te duiden op een moment van inzicht.

Gerelateerde links:
- Russmo.com
- Boekbespreking: Democracy, the God that failed
- T. Norman Van Cott: De stembus versus het marktplein
- Bart Croughs: Vrijheid = democratie?
- Hans-Hermann Hoppe: Democratie: Een Slecht En Verdorven Idee