13 december 2004
Sociale onrust is het gevolg, zoals u begrijpt. Er gaan stenen door de ruit bij Nieuwrechtsvoorman Michiel Smit en de rechtse lokalo Hans Smolders wordt bedreigd met een pistool. Antifascisten en Internationale Socialisten timmeren een bijeenkomst van de Nederlandse Volksunie uit elkaar. (Dat gebeurde trouwens voor de moord op Rosenmöller ook al, maar goed.) Het clubhuis van een groep Lonsdale-jongeren wordt in brand gestoken, het hoofdkwartier van het Oud Strijders Legioen wordt met leuzen beklad, en het bij het huis van de weduwe Rost van Tonningen wordt een molotovcoctail naar binnen geworpen.
Dan komt onze overheid in actie. De premier verschijnt op de buis. Hij is ontzettend kwaad: “Dit kan in een beschaafd land niet getolereerd worden”, spreekt hij ferm. “Van Lonsdalejongeren blijf je af. Van het Oud Strijders Legioen blijf je af. Van de weduwe Rost van Tonningen blijf je af”. Zijn oproep heeft effect. Er wordt een stille tocht gehouden voor het afgebrande clubhuis van de Lonsdale jongeren. Bezorgde burgers, gewapend met waxinelichtjes, vormen een “menselijk schild” rond het gebouw. De Kunnegin brengt een bezoek aan de Lonsdalejongeren.
Die leggen de Majesteit uit dat zij, vanwege hun Lonsdale jekker, worden nagewezen op straat, geweigerd in disco’s en gepasseerd bij solicitaatsies. Dat het dus nogal logisch is dat steeds meer van hen in de verleiding komen om aan het moorden te slaan. Dat de overheid dit alleen maar kan verhinderen door Lonsdale-jongeren voortaan voorrang te geven op de arbeidsmarkt. Ze voegen er nog aan toe dat zij de moord op Rosenmöller niet goedkeuren, maar dat ze wel heel erg blij zijn dat hij dood is. De Majesteit knikt. Daar kan ze helemaal inkomen. Op de terugweg brengt ze nog een bliksembezoek aan de Wenckebachweg, om de Hells Angels een hart onder de riem te steken. Die klagen namelijk dat ze bijna niet meer over straat durven, omdat zij op de moord worden aangekeken. Terwijl ze er niets mee te maken hebben gehad! Om hun leed te verzachten worden de Hells Angels door de regering getrakteerd op een geheel verzorgde trip naar Den Haag, waar ze een rondleiding krijgen door het Tweede Kamergebouw.
De weduwe van Rosenmöller zit ondertussen in haar eentje thuis, met haar twee weesjes. Zij heeft van de regering niets vernomen. Zelfs een condoleancetelegram kon er niet af.
Enfin, u begrijpt wat ik bedoel. De vraag is natuurlijk: waarom blijven onze regering en onze media die 1 miljoen moslims hier te lande doodknuffelen, terwijl de islam ons allang openlijk de oorlog heeft verklaard, en Nederland intussen de Westbank van Europa is geworden? Zelfs de aanslagen in Madrid zijn vanuit Amsterdam West beraamd, door lui die van ons een woning en een uitkering krijgen. Maar dat knuffelen wordt niet alleen voortgezet, het heeft zelfs ongekende hoogten bereikt. Het ene hoofddoekje na het andere mag op de tv vertellen dat ons onderwijs zich meer moet toeleggen op het kweken van respect voor “andere religies”. Dat het hoofddoekje in kwestie wel op een islamitische school zit, waar wordt onderwezen dat andere religies met het zwaard moeten worden uitgeroeid, mag de pret niet drukken.
“Wij moeten elkaar leren vergeven”, luidde de kop op de een of andere opiniepagina. Daar stond ik paf van. Waarvoor moeten wij die 1 miljoen moslims in godsnaam vergiffenis vragen? Voor het feit dat we met z’n allen 10 miljard hebben gelapt om ze aan woningen, uitkeringen en kinderbijslag te helpen? Voor het feit dat we een landelijk netwerk van discriminatiemeldpunten hebben opgericht om te voorkomen dat ze worden geweigerd in een disco? Voor het feit dat we onze eigen bestemmingsplannen met voeten treden om de bouw van hun moskeeën mogelijk te maken? Voor het feit dat Achmed Aboutaleb, de excuusallochtoon van de A’damse PvdA, thans al door het Parool wordt getipt als de volgende burgemeester van Amsterdam? (Dat had zelfs ik, met al mijn doemscenario’s, niet durven voorspellen: dat de hoofdstad van Nederland binnen afzienbare tijd zou worden geleid door een moslim-burgemeester. En dat nog wel dankzij de moord op Theo van Gogh. Want Aboutaleb dankt zijn nominatie slechts aan het feit dat hij na de moord heeft gezegd dat sommige imams beter hun koffers kunnen pakken. Dat hij zich ondertussen beijvert om het gemengd zwemmen te verbieden en de categorale gymnasia af te schaffen, een kniesoor die daarop let.)
Enfin, waarom biedt onze democratisch gekozen regering de eigen bevolking op een presenteerblaadje aan aan de Islamitische Jihad? Daar heb ik wel een theorie over. Daarbij moet u in het oog houden dat de linkse kerk in dit land nog steeds almachtig is, al zit ze dan formeel in de oppositie. Vrijwel alle sleutelposities in dit land, van de ambtelijke wereld tot de universiteiten en de kunstacademies tot de maatschappelijke organisaties, worden bekleed door aanhangers van het socialistische gelijkheidsideaal. Zelfs Geert Wilders durft niet hardop te zeggen dat hij het socialisme afwijst. Op de vraag hoe hij zijn nieuwe partij wilde omschrijven antwoordde hij: “sociaal-liberaal”. Met andere woorden: hij is voor individuele vrijheid, maar ook voor collectieve dwang. Oftewel: hij is voor het marxisme, maar ook voor het kapitalisme. Niemand, zelfs Geert Wilders niet, durft het woord sociaal uit zijn terminologie weg te laten. Want dan ben je immers asociaal, wat hetzelfde is als niet socialistisch. En dan deug je dus niet.
Pamela Hemelrijk (1947 - 2009) heeft twaalf jaar voor het ANP gewerkt als algemeen verslaggeefster, en tien jaar voor het Algemeen Dagblad, als feature-reporter en columniste.
Steeds meer conflicten met de hoofdredactie wegens het buiten hangen van de vuile was, en censuur op columns. Kreeg in 1995 een verbod om nog langer columns te schrijven over Srebrenica. (Hoofdredacteur: "Jij altijd met je gezeur over de waarheid, de hele waarheid en niets dan de waarheid; wij moeten hier een krant maken ja? Wij hebben hier te maken met de orde van de dag ja?")