2 november 2004
Na Pim Fortuyn kan nu Theo van Gogh worden bijgeschreven op de lijst van degenen die zijn gevallen in wat nog over is van onze rechtstaat. Nederland verliest hiermee weer een van de zeldzame moedige spraakmakers die het debat open en levendig hield. Helaas zijn er weinigen in dit land die openlijk en zonder blad voor de mond een ongezouten mening durven te geven over de verschillende maatschappelijke problemen die dit land rijk is.
Van Gogh werd in de vroege ochtend van dinsdag 2 november 2004 in Amsterdam voor het stadsdeelkantoor op de hoek van de Linnaeusstraat en de Mauritskade (in Amsterdam-Oost) door vele kogels geraakt en met messen gestoken; hij overleed ter plaatse. Op zijn stoffelijk overschot werd een pamflet met Arabische tekst achtergelaten. De verdachte is een 26-jarige fundamentalistisch geklede Amsterdammer van Marokkaanse komaf.
Als dat werkelijk de dader is, onderschrijft het de mening van Van Gogh die meende dat fundamentalistische islamieten een bedreiging vormen voor de vrijheid van meningsuiting. Theo van Gogh vond dat wij met de immigratie van vele islamieten het Paard van Troje hadden binnengehaald en dat zij een bedreiging vormden voor verschillende vrijheden, waaronder de vrijheid van meningsuiting. Gezien zijn felle houding jegens islamieten en de islam, en de bedreigingen die hij daardoor kreeg, leek het soms een kwestie van tijd voordat er iets dramatisch met hem zou gebeuren. Aangezien hij beveiliging weigerde was hij een relatief makkelijk doelwit voor mensen met kwade wil.
Het is ongetwijfeld niet de laatste moord in dit kader. De Nederlandse samenleving verhardt en er is duidelijk te merken dat bevolkingsgroepen zich steeds meer tegenover elkaar voelen staan. Deze ontwikkeling zal ongetwijfeld doorgaan zolang de Nederlandse overheid blijft geloven in gedwongen integratie van bevolkingsgroepen. Onze overheid zal hierop reageren zoals te verwachten is, mooie sussende woorden van de bestuurders om kalm te blijven, het oprichten van commissies, platforms en werkgroepen, het maken van bevoogdende Postbus 51 spotjes en het uitdelen van subsidies aan diverse groeperingen met goede bedoelingen.
De ironie is dat Van Gogh net de laatste hand aan het leggen was aan zijn film over de moord op Fortuyn en dat hij nu zelf vanwege het uiten van zijn mening lijkt te zijn vermoord.
Opinies hoort men met woorden te bestrijden, niet met geweld. Zoals Voltaire zei: "Ik vind uw mening abject, maar ik zal uw recht blijven verdedigen deze mening te verkondigen"
Wij zullen zijn persoonlijkheid, films, TV programma's en columns missen en wensen de nabestaanden veel sterkte.
Gerelateerde link:
- Website Theo van Gogh
- Rob Muntz' interview met Theo van Gogh
- Condoleanceregister
- De Gestopte Roker